http://www.kindamuzik.net
ernaast
Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Phantogram | Voices
Huilen in een pashokje.
CD, Republic
Tekst: Roelof Schipper
Publicatiedatum: 25 augustus 2014
Je ziet het aan de harde schaduwlijnen op hun gezichten. De lege, turende blik. Het tegen elkaar aan staan, maar de bittere afwezigheid van werkelijk contact. Bij elkaar maar toch weer niet.
Met precies dezelfde subtiliteit die de plaathoes zo prachtig communiceert klappen Sara Barthel en Joshua Carter – de twee leden van Phantogram – de luisteraar een volle bak, harde, hippe muziek in het gezicht: Voices. Klinkt als: met een leren broek in de hand, huilend in een pashokje staan van een kledingmultinational gericht op de portemonnee van jonge mensen.
Dat is natuurlijk allemaal heel erg, maar er bestaat ook voor dit soort situaties passende muzikale troost. Harde troost. Zware, grote, niets ontziende troost waar een mens zijn hele hart in kwijt kan. En voor wie dat nog niet genoeg is kan wellicht zijn hart ophalen in het bijgevoegde tekstvel. Met het risico om de wankele balans tussen tekst en muziek te vernietigen, hier een aantal poëtische parels die het eigenlijk niet verdienen om over het hoofd te worden gezien:
"Late night, I go to sleep, wondering what is real" (uit: 'Never Going Home')
"At night I cry and howl at the moon" (uit: 'Howl at the Moon')
"Give me a reason to stay alive / I've got the feeling we're gonna die" (uit: 'Celebrating Nothing')
Kippenvel. Je vraagt je bijna af waar die Nobelprijs voor de literatuur blijft. Teksten die je enkel voor je uit kunt zingen met een stalen gezicht. Afgaande op (opnieuw) die genadeloze hoes kun je alleen nog maar stellen dat Barthel en Carter heel goed weten waar ze mee bezig zijn. Misschien.
http://www.kindamuzik.net/recensie/phantogram/voices-6897/25244/
Meer Phantogram op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/phantogram
Deel dit artikel: