Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Peven Everett is één van de bezigste baasjes in de nu-soul/nu-jazz-scene. De man verwierf bekendheid met zijn projecten met house-pionier Roy Davis Jr. (als het Men From The Nile duo en als zanger voor Davis' klassieker 'Gabrielle'). De laatste jaren is hij vooral maniakaal veel soloplaten aan het uitbrengen. Voornaamste wapenfeit tot nu toe was zijn veelbelovende maar qua uitwerking nog te vaak op één gedachte hinkende debuut Studio Confessions uit 2002. Waar hij daar voornamelijk in de weer was met hiphop en soul, is Kissing Game grotendeels gebaseerd op dromerige vocale deep house met percussie van alle slag in de voornaamste bijrollen. Sommigen zullen dit wel weer onder de jazznoemer proberen te vatten, maar daarvoor is de vierkwartsmaat veel te prominent aanwezig. De jazzy toetsen en het organische geluidspalet zetten hem dan weer wel in hetzelfde rijtje als Osunlade en Joe Claussell's Spiritual Life-label. De plaat luistert dus ongetwijfeld lekker weg voor wie het klassieke deep house-geluid niet ongenegen is. Maar er is een levensgroot probleem. Het lijkt immers wel alsof elke ritmetrack uit hetzelfde doosje komt. Op het fusion-uitstapje 'The Lillie Walk' na springen ze namelijk allemaal op exact dezelfde tribale beat. Bovendien is de zang van matige tot demokwaliteit en worden sommige nummers wel heel plots afgebroken. Toegegeven, het laatste deel van de plaat probeert iets meer varianten uit. Maar tegen die tijd staat het water ons arme kalf reeds tot aan de lippen. Ergens diep in Kissing Game ligt een geniale plaat verscholen. Maar met zo'n nonchalante uitwerking kunnen wij niet meer dan een zuinig "niet slecht" van tussen onze lippen persen.
http://www.kindamuzik.net/recensie/peven-everett/kissing-game/5815/
Meer Peven Everett op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/peven-everett
Deel dit artikel: