Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
In het rijtje van rockende singer-songwriters uit Amerika staat Pete Yorn naast mannen als Joseph Arthur en Jesse Malin. Net onder de oppervlakte operend voor het grote publiek, wachtend op de grote doorbraak. Getuige Nightcrawler moet Yorn hier nog eventjes op wachten. Hoewel dit natuurlijk al had moeten gebeuren met zijn debuut Musicforthemorningafter uit 2001.
Die plaat staat bij ondergetekende te boek als één van de betere van de afgelopen tien jaar. Melodieuze rock met een rootsy inslag. Springsteen ontmoet The Smiths, zoiets. Helaas zakte de vanuit Los Angeles operende Jerseyboy ver terug met de slappe opvolger The Day After Tomorrow. De trilogie van ‘een dag in het leven’ komt nu ten einde met Nightcrawler. Gelukkig weer een stap in de goede richting, hoewel dat niet direct hoorbaar is.
Debet daaraan is de vlakke, gruizige productie. Yorn wil natuurlijk met hitproducer Butch Walker (Avril Lavigne, Pink) een nachtelijke sfeer neerzetten, maar vergeet daarbij dat niet alles wat de slaapuren te bieden hebben zwart gekleurd is. Dit komt de dynamiek in de nummers niet ten goede. Het klinkt allemaal wat eenvormig. Bij een songwriter van wie je weet dat hij tot mooie dingen in staat is, luister je echter door.
Onmiddelijke houvast is er in de prachtballade ‘Ice Age’ en de Warren Zevon-cover ‘Splendid Isolation’. De hooks van ‘Maybe I’m Right’ en ‘Alive’ blijken na ontleding toch ontzettend lekker te zijn en eenmaal gewend aan het weinig diverse geluidspalet (met effecten bedruipte gitaren en krachtige drums – Dave Grohl mept ook nog een nummertje mee) zijn er veel sterke composities te horen.
Afschrijven hoeven we Yorn dus niet. Hopelijk begint hij aan zijn volgende trilogie net zo voortvarend als deze. Dan kan de doorbraak niet uitblijven.
http://www.kindamuzik.net/recensie/pete-yorn/nightcrawler/14004/
Meer Pete Yorn op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/pete-yorn
Deel dit artikel: