Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Voor wie denkt: hoera, Pinkpop heeft dit jaar eindelijk weer eens een relevante line-up en gelukkig komt Jack Johnson niet met zijn flauwe kabbelliedjes de sfeer verpesten, denk nog één keer heel goed na. De surfer dude van Hawaii komt inderdaad niet, maar daarvoor in de plaats krijg je wel Pete Murray. Eigenlijk zijn ze niet te vergelijken, want Murray is een Australiër die al in 2003 debuteerde met Feeler (en daarvoor zes platina platen mocht ontvangen), maar toch: deze singer-songwriter roept dezelfde jeukgevoelens op.
Murrays nummers zijn ook van die lekkere, lome luisterliedjes, gezongen met een stem alsof hij net boven water is gekomen na een ongeluk met zijn surfplank. Pete Murray is echter geen surfer, maar een rugbyspeler. Wel is hij net als Johnson door een sportblessure in de muziek terechtgekomen. Ondertussen is in zijn thuisland album nummer twee al verschenen; de Lage Landen krijgen eerst dit debuutalbum te verwerken.
Daarop elf akoestische achtergrondmuziekjes die nauwelijks opvallen, maar prima te verteren zijn in het zonnetje, met een biertje in de hand, liggend op een grasveld in de buurt van Landgraaf. In Veronica Magazine kreeg dit debuut vijf sterren. Sta er dus niet van te kijken als je Pete Murray binnenkort ook tegenkomt in de schappen van je supermarkt. Ondertussen zou je willen dat Murray eens flink getackled werd door één van de overige muzikanten die op Feeler te horen zijn, zodat hij de agressie, die hij als gewezen rubgyspeler toch in zich moet hebben, weer terugvindt. Het zou hem en zijn muziek goed doen.
http://www.kindamuzik.net/recensie/pete-murray/feeler/12882/
Meer Pete Murray op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/pete-murray
Deel dit artikel: