http://www.kindamuzik.net

ernaast

Onze laatste liverecensie.

Meindert Talma in De Amer.

Onze laatste albumrecensie.

M.I.A. weet wat ze wil.

Ons laatste interview.

Sin Ropas: scheuten en zwarte turf.

Onze laatste video.

Colin Benders: het geluk van de modulaire synthesizer.

Petar Dundov | Escapements

Het rotsvaste geheel mist een kern en steunpilaren.
CD, Music Man

Tekst: Gijs Mulder

Publicatiedatum: 22 september 2008

Escapements is het laatste album van de Kroatische technoproducer Petar Dundov. Na voorheen vooral 10"s en 12"s uitgebracht te hebben, wordt hier te werk gegaan op een manier die enkel door middel van een album haalbaar is. Hoewel ze niet naadloos op elkaar aansluiten, wordt met lang uitgesponnen nummers getracht om één lange trip te creëren, die je door verschillende klanklandschappen leidt.

De voornaamste kracht van het album zit in de onmiddellijk voortjakkerende beats, waarmee het album zonder enige vorm van introductie van start gaat. Het is het type beats dat zodanig repetitief is dat het al na een paar seconden je tijdsbesef doet vervagen. Ondanks de stilte tussen de acht nummers, is de parallel met Manuel Göttsching's klassieker E2-E4 evident. Dundov biedt echter beduidend minder uitdaging met vaak lange stukken van onmondige en doordeweekse beats. Hoewel de muziek ontegenzeggelijk loopt als een trein, leidt Dundov ons hier langs een eenzijdige treinreis, waarin je zonder problemen even een dutje kunt doen zonder bijster veel te missen. Het zijn losse flarden die je doen opschrikken en in positieve zin doen opkijken. Het album is een brei van aardige achtergrondmuziek, waar af en toe een mooie melodie of een interessant patroon uit tevoorschijn springt.

Het compromisloze karakter van Petar Dundov's Escapements, zoals het ontbreken van vocalen en intro's, is te prijzen, terwijl de sound van het album gedurende de gehele speelduur evolueert. De plaat is een rotsvast geheel, maar toch: wat is de meerwaarde van een dergelijk geheel als de afzonderlijke delen slechts sporadisch interessant worden? Het album biedt binnen zijn lange speelduur te veel bruggetjes en komt te weinig tot een daadwerkelijke kern. Het ontbreekt aan een goede balans tussen losstaande nummers en lange suites. Ook mist het hypnotische effect van vergelijkbare albums en de nummers zijn lang niet puntig en uitdagend genoeg om goed op zichzelf te kunnen staan.

Prettig voor een lange treinreis waarop je graag wat slaap zou meepikken en door zijn onophoudelijke karakter wellicht aangenaam bij het uitgaan, maar voor een aandachtige beluistering is de muziek niet uitdagend genoeg.