Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Totdat in het najaar het nieuwe studiowerkje van Paul Kopasz verschijnt, kunt u zich met Stolen Gems tegoed doen aan een rijke selectie van tracks van zijn albums, obscure b-kantjes uit het vinyl-tijdperk en zelfs herstelde opnamen uit het privé-archief van de troubadour, acteur, punker, junk, oud-bajesklant en weet-ik-wat-nog-meer.
De dubbel-cd Stolen Gems heeft natuurlijk niet voor niets de ondertitel The Paul K. Anthology meegekregen. Het gaat hier tenslotte om maar liefst vijfendertig zorgvuldig geselecteerde tracks op twee schijfjes, die gezamenlijk een doorsneeoverzicht van het riante oeuvre van de eigenzinnige singer-songwriter proberen te geven.
Dat Stolen Gems daarmee zowel overdadig kan zijn voor nieuwsgierige beginnelingen als incompleet voor de kenners lijkt haast onvermijdbaar.
Omdat de cd's hoogst persoonlijk door Paul K. (ook die van Paul K. & The Wheatermen) samengesteld zijn, zullen we maar aannemen dat het de best denkbare bloemlezing is.
Hoewel het allemaal 90-er jaren materiaal is, wisselt de opnamekwaliteit nog wel eens. Ook moet je je best doen om door de gedateerde productietechnieken heen te luisteren. Maar bij een singer-songwriter als Paul K. concentreert het geheel zich natuurlijk op de donkere atmosfeer en dito lyriek.
Dat die ietwat makkelijke vergelijkingen met The Velvet Underground, Townes van Zandt, Hank Williams en net zo goed The Afghan Whigs of Nick Cave niet helemaal uit de lucht komen vallen, laat Stolen Gems eveneens horen.
Het titelnummer lijkt haast wel de ritmesectie van Tom Waits ten tijde van het doorbraakalbum Swordfishtrombones.
De eerst disc sluit ook nog eens af met de Townes van Zandt-cover 'Tecumseh Valley'. En in de liner notes duiken eveneens bekende namen van collega's op, waaronder Maureen Tucker op drums en Townes' drinkmaatje David Olney op harmonica.
Het zou natuurlijk iets teveel gevraagd zijn om louter uitschieters te hebben op een dubbellaar als Stolen Gems. Die echte uitschieters zijn goed verstopt (de song 'Nashville, Tennessee' is zo eentje). Maar op de allereerste plaats is The Paul K. Anthology een degelijk overzicht van een wat ondergeschoven kindje in de kleine schaduwwereld van de singer-songwriter. Vooral de eerste disc biedt het meeste luisterplezier. Hoewel het woord plezier misschien niet in het vocabulaire van de verbitterde songwriter is te vinden.
http://www.kindamuzik.net/recensie/paul-k/stolen-gems-the-anthology/3261/
Meer Paul K. op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/paul-k
Deel dit artikel: