http://www.kindamuzik.net

ernaast

Onze laatste liverecensie.

Meindert Talma in De Amer.

Onze laatste albumrecensie.

M.I.A. weet wat ze wil.

Ons laatste interview.

Sin Ropas: scheuten en zwarte turf.

Onze laatste video.

Colin Benders: het geluk van de modulaire synthesizer.

Patrick Wolf | The Bachelor

Zou je niet denken van zo'n raar mannetje.
CD, Bloody Chamber Music/Rough Trade

Tekst: Daniël Verlaan

Publicatiedatum: 05 juli 2009

Satanisch seksschandaaltje hier, een geile neukliefde die verdoemd is daar. Niets is te gek voor Patrick Wolf. De zanger schijnt even genoeg te hebben van de wereld die helemaal niet zo mooi is als hij dacht. Hij heeft alle problemen en zorgen van zich af geschreven en beweert nu uit een diep dal te zijn dankzij zijn vierde album The Bachelor.

Voor de mensen die Wolf nog niet kennen: de 25-jarige biseksuele Engelsman houdt wel van een partijtje seks, maakt zwoele, romantische folk gemixt met electro, pop en barokmuziek en het woord excentriek is voor hem een understatement. De geblondeerde zanger heeft een volle, zware stem die je niet zo snel zou verwachten bij iemand die een zodanig iel figuur heeft dat je hem met een nies nog omverblaast. Wolf maakt vernuftig zijn muziek, die hij met passie (zijn stem en overtuiging) en kracht (een rijk scala van instrumenten en geweldige composities) ten gehore brengt. Een vakman, zogezegd.

Dat het nog dramatischer en grootser kan dan zijn vorige album The Magic Position hadden veel mensen misschien niet gedacht. Het nummer 'Count of Casualty' begint nog met een redelijk optimistisch Nintendodeuntje, maar wanneer de violen en het mannenkoor de muziek versterken hoor je waarom hij alles van zich af heeft geschreven. "This war without an end / What peace do you defend? / This was without an end / What fear do you depend on?" zingt Wolf met hartstocht.

The Bachelor is weer een geweldig album zoals zijn voorgangers. Het opzwepende, ongeduldige en emotionele 'Hard Times', het sprookjesachtige 'Damaris' en het intieme 'The Sun Is Often Out' zijn maar een paar mooie voorbeelden van de prachtplaat.

In 2010 komt het vervolg The Conqueror uit. Wolf kan wel problemen gaan krijgen met zijn muziek die in grote lijnen hetzelfde blijft. Op een gegeven moment is de luisteraar het namelijk gewoon zat. De zanger voorkomt dit met gemak door de professionaliteit en kwaliteit van zijn producties. En dan ben je echt een vakman. Zou je niet zo snel denken van zo'n raar mannetje.