Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Deze Last Drop At Hide-Out van het Schotse Park Attack telt slechts zes nummers, maar die waren wel voldoende om ons overstag te doen gaan voor hun eclectische mix van primitieve rock-met-ballen en post-punk. Het trio (Rob Churm op gitaar, Tom Straughan aan de synths en zangeres Lorna Gilfedder achter de drumkit) uit Glasgow is dan wel niet de origineelste van de klas, eenmaal ze hun instrument ter hand genomen hebben, is er geen houden meer aan en stoppen ze pas als het schuim hen op de lippen staat. Suicide, DNA of Sonic Youth, Park Attack weet duidelijk zijn invloeden te kiezen en genereert een soort noise die zo smeuiig en excessief klinkt dat de buren zich ernstige zorgen beginnen te maken over de gehoorcapaciteit van hun recenserende huisgenoot.
In ‘Tongue ‘n’ Groove’ stapelen de repetitieve drones zich torenhoog op om vervolgens vanop één meter pardoes omvergekeild te worden door het hallucinante gekrijs en geschreeuw van Gilfedder. Hetzelfde tafereel toont het trio ongegeneerd in het edgy en van creepiness bulkende ‘What Wave’. In het metaforisch niet verkeerd te interpreteren ‘I’m Gonna Storm the Citadel of your Womanhood’ blazen de heren Churm en Straughan wat stoom af, al krijgen we naderhand bepaalde visioenen van een terminale Robert Smith die op zijn achtenzeventigste nog een krampachtig ‘The Hanging Garden’ inzet. Ian Curtis dwaalt dan weer door onze gedachten in het donkere en ongemeen spannende ‘Coma Baby Lives’ en na nauwelijks vijfentwintig minuten is de cirkel alweer rond.
De undergroundscene van Glasgow doet dus nog maar eens van zich spreken en wie onlangs nog onder de indruk kwam van bands als Liars of Pretty Girls Make Graves zal ook Park Attack zeker weten te smaken!
http://www.kindamuzik.net/recensie/park-attack/tigersushi/7387/
Meer Park Attack op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/park-attack
Deel dit artikel: