Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
De stilte voor de storm, de aardbeving voor de tsunami: dat voor de mens onhoorbare geluid. Ook daarin hoort Herbert - Pantha du Prince - Weber muziek. Zijn missie met Black Noise, want zo wordt die oerklank of -stilte ook wel genoemd, is hoorbaar te maken wat wij niet opmerken. Immers: dieren horen zo'n rampzalig natuurverschijnsel vaak al naderen.
In de akoestische architectuur die Weber uittekent is veel ruimte voor gevonden geluiden en field recordings. Een vakantie in de Zwitserse Alpen levert letterlijk een berg aan klanken op. Met één been in de natuur en het andere in de avant-garde van de elektronische geluidskunst hinkt Black Noise opvallend genoeg niet op twee gedachten. Kunstig raken natuur en technologie verstrengeld tot op het punt waarop determinisme van de oorsprong van de klanken een onmogelijke opgave wordt.
In de handen van menig geluidskunstenaar zou deze werkwijze tot een lappendeken aan geluiden leiden waarin je het spoor makkelijk bijster raakt. Zo niet bij Pantha du Prince, want met een duidelijke focus op de rechte lijn en fysieke impact van techno, is zijn microhouse verrassend goed te behappen en bij te benen.
De tocht op Black Noise gaat van een somber gestemd begin over naar euforie, Detroit techno en diepe house naar introverte trippy sferen en Britse shoegazepop. Met zijn typsiche vorm van sonic house - waarin een waaier aan klankdetails te ontwaren valt - presenteert Pantha du Prince zich bovenal als een verstokt romanticus, ondanks en dankzij een zware nadruk op het conceptuele in zijn werk. Ook na de storm is er schoonheid: waar eens puinhopen en ruis heersten, zal ware kunst bloeien.
http://www.kindamuzik.net/recensie/pantha-du-prince/black-noise/19794/
Meer Pantha Du Prince op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/pantha-du-prince
Deel dit artikel: