http://www.kindamuzik.net

ernaast

Onze laatste liverecensie.

Meindert Talma in De Amer.

Onze laatste albumrecensie.

M.I.A. weet wat ze wil.

Ons laatste interview.

Sin Ropas: scheuten en zwarte turf.

Onze laatste video.

Colin Benders: het geluk van de modulaire synthesizer.

Palma Violets | 180

Het album achter de hype.
CD, Rough Trade/Sony

Tekst: Jelmer Luimstra

Publicatiedatum: 21 februari 2013

Wie afgelopen editie van Eurosonic in Groningen op het laatste moment nog even naar Palma Violets wilde gaan, kwam van een koude kermis thuis: voor poptempel Vera stond een immense rij. Sinds het Britse popblad NME de single 'Best of Friends' bombardeerde tot Best Song of 2012 is de buzz rondom de groep uit Londen geëxplodeerd.

Het probleem was dat de band ook daadwerkelijk nog maar één single uit had, iets wat niet erg verwonderlijk was, omdat Palma Violets pas in het najaar van 2011 werd opgericht. Maar daar is nu een oplossing voor met een plaat die de naam 180 draagt. Voor wie de afgelopen maanden toevallig een cruise naar Ecuador heeft gemaakt en deze sensatie volledig gemist heeft: Palma Violets is een band met een rauwe sound, bestaande uit vier jongens uit Londen van begin twintig met twee frontmannen. Inderdaad, net als The Libertines.

Al zal het toonaangevende Britse muziekblad het zelf niet toegeven, iedereen weet: het hypegevoelige NME zoekt na het succes van The Libertines (2002) en Arctic Monkeys (2005) naar een opvolger, maar heeft die nog steeds niet gevonden. The Vaccines hebben tot op heden nog niet de verwachte Teenage Iconstatus verworven, dus nu is de beurt aan Palma Violets met 180.

Het mooie aan deze debuutplaat is dat het een zeer spontaan album is geworden, met dat typisch Britse, rammelende geluid. De credits hiervoor gaan voor een gedeelte naar producer Steve Mackey van Pulp, die eerder al de killertrack 'Kiss with a Fist' van Florence and the Machine produceerde. Palma Violets bewijst bovendien meer in zijn mars te hebben dan slechts 'Best of Friends'. 'Step Up for the Cool Cats' en 'Last of the Summer Wine' zijn de anthems waarop heel T in the Park straks met hun handen in de lucht staat mee te schreeuwen, terwijl 'Johnny Bagga' Donuts' en 'Rattle Snake Highway' zorgen voor de bijbehorende moshpit.

180 is echter wel een plaat die in een rap tempo gemaakt is en dat hoor je. De band overtreft 'Best of Friends' niet en veel nummers zullen zonder het epische galmsausje wat uit elkaar vallen. Het is daarom jammer dat de band zo direct in moet spelen op de hype, waardoor de jongens niet langer aan hun plaat hebben kunnen schrijven. Palma Violets is namelijk een ontzettend sterke groep met potentie. Met iets meer schrijftijd had 180 die ''wow''-plaat kunnen zijn, waarvoor de volledige redactie van NME een moord zou doen. Nu is 180 slechts een veelbelovende debuutplaat.

Lees ook het interview van KindaMuzik met Palma Violets.