Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Wat duurt de (na)zomer toch heerlijk lang. Niets fijner dan in de warmte genieten van een koel briesje. Dat weet ook Page France, een nieuwe groep die dit gevoel op plaat heeft weten vast te leggen. Hello, Dear Wind heet het sympathieke debuut dan ook, dat volstaat met zachte akoestische gitaren, twinkelend klokkenspel, handgeklap en lieve stemmetjes.
Een beetje zoals Sufjan Stevens dus, maar minder zwaar op de hand, charmanter ook. De veertien folk-pop pareltjes van de hand van zanger Michael Nau worden gekarakteriseerd door een speelse gekte. Zijn kinderlijke stem schotelt een wereld voor waarin men de onschuld nog terug kan vinden. Het lijkt erop dat de figuur Jezus een sleutelrol in deze queeste vervult, zo vaak duikt hij in nummers op. Hoewel dit volgens de niet-christelijke Nau louter op toeval berust, geeft het de plaat een mystieke sixties-sfeer mee.
De drie mannen en een vrouw uit Baltimore zijn een vreemde, maar welkome eend in de bijt in de nu-folk beweging. Verkwikkend en dromerig tegelijk en over de gehele speelduur even sterk. Met de in Edward Hopper-stijl vormgegeven hoes scoren ze tevens bonuspunten, waardoor we Hello, Dear Wind onder dé debuutplaten van 2006 mogen scharen.
http://www.kindamuzik.net/recensie/page-france/hello-dear-wind/14033/
Meer Page France op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/page-france
Deel dit artikel: