Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Met The Well of Memory bewees Pat Gubler in 2004 een van de vruchtbaarste takken aan de freefolkboom van de americana te zijn. Anders dan in zijn vorige band The Tower Recordings houdt hij het bij zijn persoonlijke project P.G. Six op mooie liedjes, eerder dan zich over te geven aan de excessen van de freakfolk.
De nieuwe plaat, die uitkomt op Dragcity, thuis van Joanna Newsom en Bonnie ‘Prince’ Billy, gaat nog verder in die richting. De experimentele ondertoon, die bij die Newsom en Oldham nog steeds terug te vinden is, is in vergelijking met zijn vorige plaat bijna helemaal verdwenen.
De liedjes, die mooi ingekleurd worden door strijkers, orgels en allerlei psychedisch instrumentarium als de mellotron, de clavinet en de hurdy-gurdy, klinken nog steeds breekbaar en subtiel. Mooi ook dat Gublers stem voortdurend wordt aangevuld door de sirenenzang van een pak zangeressen, wat de plaat die intieme kampvuursfeer verleent; alsof je er gewoon bij bent terwijl ze opgenomen wordt. P.G. Six mijmert naar goede americanagewoonte dan ook wat af op deze plaat.
Maar daar blijft het niet bij, want Gubler laat op deze plaat steeds meer mainstreamelementen in zijn muziek toe. Zo gaat ‘I’ve Been Travelling’ ongegeneerd de meer uptempo rockende richting uit. Het hartverscheurend mooie ‘The Dance’ en ‘Bless These Blues’ komen wel heel dicht in de buurt van gewone radiomuziek.
Dat allemaal zonder dat gevoel van authenticiteit te verliezen, bijvoorbeeld door een traditional als ‘Lily of the West’ (ooit nog door Dylan op zijn gelijknamige plaat uit 1973 onder handen genomen) een nieuwe vertolking te geven.
Met Slightly Sorry zet P.G. Six dan ook mogelijk zijn eerste stap naar een wijdere erkenning. Zijn intrinsieke klasse heeft hij daarvoor gelukkig niet thuis gelaten.
http://www.kindamuzik.net/recensie/p-g-six/slightly-sorry/14835/
Meer P.G. Six op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/p-g-six
Deel dit artikel: