http://www.kindamuzik.net
ernaast
Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
P. Diddy | Press Play
De holle decadentie in eigen persoon.
CD, Bad Boy/Warner
Tekst: Atze de Vrieze
Publicatiedatum: 14 oktober 2006
Het is een droeve constatering: de Amerikaanse hiphop ligt op zijn gat. Het nieuwe Outkast-album voldoet niet aan de verwachtingen, Pharrell Williams vertilt zich met zijn soloplaat serieus aan zijn eigen ego en zelfs een talent als Lupe Fiasco is feitelijk inwisselbaar als het op creativiteit aankomt. De vernieuwing komt uit het Zuiden, zegt men, maar of we nu blij worden van lompe harken als Mike Jones?
Al het bloed uit het creatieve brein lijkt wel afgezakt naar het geslacht, en P. Diddy is zoals altijd de man met de hardste plasser. Vijf jaar was hij min of meer uit beeld, nu is hij terug. Met een strak maatpak, een hippe zonnebril en een dozijn mooie vrouwen aan iedere arm, maar ook met evenveel fantasie als het gemiddelde bedrijfsuitje.
P. Diddy ziet zichzelf graag als de vleesgeworden Afro-Amerikaanse droom. Dat is hij natuurlijk ook. Hij kan zijn dagen slijten zonder ook nog maar een dag te werken, kan kopen en krijgen wat hij wil, wanneer hij maar wil. Op zijn commando wordt zijn naam geroepen. Het aantal keren dat hij daar in de eerste tracks van zijn nieuwe album om vraagt, is nauwelijks te tellen, alsof hij het al die vijf jaar heeft moeten missen. Fantasieloos wordt intussen nog maar eens een blaxploitation-sample ingevlogen, een standaard beat gedropt, een zangeresje of een beroemde gastrapper ingehuurd. Diddy hoeft maar met zijn vingers te knippen.
Press Play kent intussen niet één memorabele track, nauwelijks één verrassende hook in zeventig minuten muziek, niet één rake punchline. De ene nietszeggende track volgt de andere zonder pardon op. Zelfs productiebijdragen van grote jongens als Kanye West en Wil.I.Am wekken niet veel meer op dan een dikke gaap. De Amerikaanse hiphop is lui geworden in al zijn decadentie. Nu hiphop alomtegenwoordig is, lijkt er niets meer te winnen. De charmante underdogpositie is definitief verdwenen en ingeruild voor grootheidswaan en eenheidsworst. Oppernarcist P. Diddy is daar het beste voorbeeld van (is hij niet dé kandidaat om de eerste zwarte president van de VS te worden?), Press Play een nieuw dieptepunt. We weten allemaal hoe het afloopt met decadente imperiums.
http://www.kindamuzik.net/recensie/p-diddy/press-play/14156/
Meer P. Diddy op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/p-diddy
Deel dit artikel: