Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Mark Kinsella (ex-Cap'n Jazz, American Football, Joan of Arc, Owls, Aloha en Maritime) moet wel een tere, onzekere ziel zijn. Met I Do Perceive, zijn derde langspeler onder de naam Owen, heeft Kinsella een introspectieve huiskamerpopplaat gemaakt waarin hij zich kwestbaar opstelt en de liefde en onzekere gevoelens bezingt. Een sentimentele bui is zeker een pre voor beluistering van I Do Perceive. Kinsella’s fluisterachtige stem is breekbaar en zoet, net als bijvoorbeeld die van Benjamin Gibbard van Death Cab For Cutie.
De plaat zit muzikaal tip-top in elkaar. Kinsella’s akoestische gitaargetokkel is ronduit indrukwekkend. Productioneel klinkt het soms wat zoet en slaperig, maar dat is uitermate prettig tijdens de slaapdronken roes tussen dag en nacht. De over elkaar heen gemixte gitaarpartijen zorgen voor prachtige, rinkelende gitaarharmonieën. Je moet wel van lang uitgesponnen, repetitieve melodieën houden, want de meeste nummers gaan over de vijf minuten heen.
I Do Perceive zal misschien door velen na een enkele luisterbeurt als te breekbaar en zoetsappig worden ervaren. Mijn advies: even doorbijten. Kinsella hunkerende zang en emotionele breekbaarheid zijn erg fijn voor ’s avonds laat. Daarbij wordt er op deze plaat uitstekend gemusiceerd: het gitaarspel is lekker sereen en luchtig. Een fijne, introspectieve gitaarpopplaat voor heteroseksuele mietjes.
http://www.kindamuzik.net/recensie/owen/i-do-perceive/8646/
Meer Owen op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/owen
Deel dit artikel: