http://www.kindamuzik.net
ernaast
Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Outkast | Idlewild
Outkast houdt het losse zand aardig bij elkaar, maar vertilt zich toch een beetje.
CD, LaFace/Sony BMG
Tekst: Atze de Vrieze
Publicatiedatum: 05 september 2006
Outkast is nog altijd een duo. Ja, echt. Drie jaar geleden klonk dat al ongeloofwaardig: Speakerboxxx/The Love Below verscheen als dubbelalbum, waarvan Big Boi en Andre 3000 elk een schijfje voor hun rekening namen. Anno 2006 staat het er niet beter voor. De heren houden er verschillende levensstijlen op na en werken vooral los van elkaar. Zelfs in Idlewild, de film die hopelijk in het najaar ook in ons land te zien is, schijnen de heren nauwelijks samen in een scène te zien te zijn. Toch is de gelijknamige soundtrack officieel het zesde groepsalbum van het duo uit Atlanta.
Een film. Hét ultieme middel om als muzikant je hoogmoed te tonen. Idlewild gaat ook nog eens over een romantische zanger (Andre) in een nachtclub in de jaren dertig. Het is te hopen dat de heren zich niet al te veel hebben laten inspireren door grote held Prince, die met een soortgelijke setting in Under the Cherry Moon zijn acteercarrière tot zinken bracht. Alles bij elkaar reden genoeg voor Outkast-liefhebbers om hun hart vast te houden voor het album.
Er kan opgelucht adem gehaald worden. Bij de eerste luisterbeurt vallen nummers als ‘Life Is Like a Musical’, ‘The Train’ en ‘Call the Law’ direct positief op, net als single ‘Morris Brown’. Outkast klinkt zonder twijfel meer als een eenheid dan drie jaar geleden. Er zijn bovendien een aantal nieuwe invloeden te vinden, die rechtstreeks voortvloeien uit de film: jaren dertig nachtclubmuziek en marsmuziek. Niet de meest voor de hand liggende inspiratiebronnen voor een hiphopact, maar het werkt wel.
Toch steekt na een tijdje weer dat angstige gevoel de kop op. Een onbetwiste kraker als ‘Hey Ya’ of ‘Ms. Jackson’ heeft Idlewild eigenlijk alleen in ‘Morris Brown’. Op sommige tracks gaat het zelfs helemaal mis, en dat zijn we niet zo gewend. Zo is er de tranentrekkende ballad ‘Dyin’ to Live’, die echt het Outkast-keurmerk niet waardig is. Dat geldt ook voor Macy Gray’s bijdrage op ‘Greatest Show on Earth’. Misschien werkt haar trashy performance op het grote doek wel, op cd in elk geval niet. Andre’s nachtclubdeuntje ‘When I Look in Your Eyes’ is ook al niet overtuigend. Het zijn jammer genoeg niet de enige tracks die gedoemd zijn tot de vergetelheid.
Gemengde gevoelens dus. Idlewild is zeker geen regelrechte ramp, maar de heren hebben zich er wel een beetje aan vertild. Nu maar afwachten wat de film gaat brengen.
http://www.kindamuzik.net/recensie/outkast/idlewild-2178/13791/
Meer Outkast op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/outkast
Deel dit artikel: