Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Eens was briek cool. Vals en onstrak spelen noemde je true met de duivelshoorntjes trots in de lucht. Bathory en Venom leverden zo zelfs klassiekers af. Alleen wel in de jaren tachtig, toen thrash metal nog obscuur was en middels tapetrading globale netwerken van metalheads ontstonden.
Afgezien van een paar a-muzikale black metalfans is het namelijk twintig jaar later not done om nog steeds uit de maat te spelen. De oude thrasher - zwarte legging, knalwitte sportschoenen met dikke flappen en veel okselhaar - zal dan ook weten waar deze recensie naartoe gaat.
Nuclear Assault kan het namelijk nog steeds niet, tot vier tellen. Of drie. Eigenlijk is het nog erger: ze zijn compleet afgeragd. Wat er nog aan profiel restte op de stembanden van John Connolly, wordt op Third World Genocide middels geforceerd persen weggesleten. Het midtempo-songmateriaal kan ook niet boeien. Saai, met wat obligate solo’s. Nergens vlamt Nuclear Assault. Absoluut dieptepunt is het lollig bedoelde ‘Long Haired Asshole’. Zo’n countryexces is leuk voor bij de barbecue, maar om zo’n gedrocht dan direct op cd te kwakken, nah.
Het enige knappe aan deze plaat zijn de partijen van Danny Lilker: ondanks dat de man wiet stookt als turf in december, klinkt de bassist voor deze ene keer strak. Lullig voor hem dat hij het als enige van de band doet. De songtitel ‘Human Wreckage’ is dan ook veelzeggend. Nuclear Assault was al nooit een boeiende thrash-band en met Third World Genocide is de band gedegradeerd tot pure thrash. In de letterlijke zin van het woord.
http://www.kindamuzik.net/recensie/nuclear-assault/third-world-genocide/10603/
Meer Nuclear Assault op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/nuclear-assault
Deel dit artikel: