Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
In 1999 stonden Sander van der Linden en Wubbo Siegers aan de wieg van de onvolprezen Utrechtse indie- en postrockgroep Vladimir. Loom en gedragen waaierden de lange nummers breed uit. Na het opdoeken van Vladimir beginnen de twee als duo met Novack, dat inmiddels is uitgegroeid tot een zeskoppige band. Meer ingesnoerd, maar niet zonder de nodige ambities zet het sextet Utrecht met het debuutalbum Sequences and Stills wederom met een dikke stip op de Nederlandse muzikale landkaart.
Wie denkt dat Novack de extremen opzoekt, rekent buiten de ingetogen kracht die schuilt in het songschrijverschap dat achter het klein gehouden nummer steekt. Met veel oor voor detail is het namelijk daarin dat Novack excelleert. Dat brengt de groep in regionen waarin Death Cab for Cutie zich ophoudt. Ook neigt het werkstuk naar Elbow, The Notwist of de vroege Coldplay. Breekbare ballades zouden zo afkomstig kunnen zijn van In a Bar under the Sea van dEUS.
Suf of sloom wordt Sequences and Stills op geen moment. Dat is te danken aan de zachtmoedig golvende ondertoon, sprankelende piano, twinkelende percussie en niet in het minst aan smaakvol gebruik van warme koperklanken. Ingetogen en subtiel kruipt Novack onder de huid en zo drapeert de groep een behaaglijke deken van bijzonder innemende indiepop over de luisteraar. Dat de plaat bovendien verpakt is in een werkelijk schitterend ontworpen hoes mag als bonus gelden; de bijna overbodige kers op de taart die nu al de boeken in mag gaan als één van de beste Nederlandse indiepopreleases van 2011.
http://www.kindamuzik.net/recensie/novack/sequences-and-stills/21425/
Meer Novack op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/novack
Deel dit artikel: