• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Novack | Arrivals

Inkleuren en uitzwaaien.
CD, V2/V2

Tekst: Sven Schlijper

Publicatiedatum: 05 mei 2014

"It's time to do some festival stuff": een zin waar Guy Garvey van Elbow wereldwijd patent op heeft. Hij kijkt er wat gniffelend bij en weet ook wel dat hij als volksmennende frontman niet direct een Maxi Jazz is. Weide na weide gaat op Garveys commando door de hoeven en zwaait met de armen of doet andere dingen die de schoolmeesterachtig ogende zanger ze opdraagt. Het is hoog tijd dat Novacks Sander van der Linden ook grote festivalpublieken aan zijn voeten krijgt. Met Arrivals heeft hij daarvoor het songmateriaal alvast op zak, dat ook gewoon voor zich kan spreken. Net als bij Elbow hoeft daar geen groot ge- of misbaar bij.

Arrivals maakt een eind aan het driejaarswachten na het glanzende debuut Sequences and Still. Het wiel werd in die tussentijd niet opnieuw uitgevonden, maar Novack wilde zichzelf eens goed bekijken in de spiegel. De band laat zich op deze plaat kennen tussen de motto's: 'minder als het ook maar even mogelijk is' en 'uitpakken met meer zodra het kan'. Als de eerste plaat de dikke zwarte lijnen neerzette, dan kleurt Arrivals in.

Novacks indierock is frisser dan ooit. Scherper ook en een beetje omfloerst zomers poppy, met een piepkleine rauwe en ruwe rand. Een zweem dromerige melancholie is nooit weg te denken. Het is bovendien goed toeven in op momenten sexy, funky swingende nummers waarin spetterende blazers een hoofdrol opeisen. Speels laveren de mannen zo langs vroege Belle and Sebastian, kalme Johan, een beetje The Notwist zonder de elektronica en wat Nick Drake; en deze boemel – het tempo jakkert nooit – kent als begin- en eindstation onmiskenbaar Elbow.

Elf keer staat klasse naast brille naast vakkundigheid strak in het gelid op Arrivals. Met de zomer voor de deur is het de hoogste tijd om eens wat 'festival stuff te gaan doen'. En onwaarschijnlijk groot te worden; van het formaat waarbij je als band een beetje ongelovig staat te grinniken. Wen er maar vast aan: Novack is een band die lange adem gaat kennen en heel groot wordt. Dit is geen aankomst, dit is het vertrekpunt van een vlucht naar meer en meer. En die golvende armen op de weide? Die zwaaien de band uit, in de hoop op een veilige terugkeer. Novack wil je niet kwijt.

http://www.kindamuzik.net/recensie/novack/arrivals/24958/
Meer Novack op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/novack