http://www.kindamuzik.net

ernaast

Onze laatste liverecensie.

Meindert Talma in De Amer.

Onze laatste albumrecensie.

M.I.A. weet wat ze wil.

Ons laatste interview.

Sin Ropas: scheuten en zwarte turf.

Onze laatste video.

Colin Benders: het geluk van de modulaire synthesizer.

Norma Jean | Redeemer

Als een handgranaat, die je vergeet weg te gooien.
CD, Century Media/Suburban

Tekst: Marc Lochs

Publicatiedatum: 17 november 2006

Ross Robinson. Kennen we hem nog? De man achter het geluid van Korn. En dan vooral de zang. Want Robinson is in elk opzicht een reactieve producer, die de meest diepgewortelde angsten en frustraties van zangers naar boven weet te halen. Hij prikkelt ze, beledigt ze en zet ze continu op scherp.

Dat levert vuur op. Ook voor de christelijke metalcore van Norma Jean. Hij zal zanger Cory vast in het oor hebben gefluisterd dat God niet bestaat en Christus voor niks gestorven is. Maar een samenwerking met Robinson levert niet alleen vuur op. Voor Norma Jean betekent de samenwerking dat het geluid moderner klinkt dan ooit en de overtuiging 100% is.
Eerste vraag die opduikt bij bands in het genre screamo/emo/post-hardcore is: is het herkauwde herrie? Nee dus. De laag gestemde metalcore van Norma Jean werkt als een handgranaat, die je vergeet weg te gooien. Met zanger Cory Brandan als de ontsteking. Waarom? Omdat deze band begrijpt dat het de details zijn waarmee je je als band kunt onderscheiden.

Zo durft Norma Jean te kiezen voor stiltes, nemen ze gas terug en voegen ze kleine pakkende elementen toe aan elk nummer. In de eenvoud schuilt de kracht: de snaarbuiging in ‘A Grand Scene for a Color Film’ bijvoorbeeld. Tjonge jonge. Hoezo de inwisselbaarheid van het genre handig omzeilen met iets eenvoudigs als een ruk aan de E-snaar?
Met Redeemer levert Norma Jean een prima plaat af in een genre waar vervlakking en teveel van hetzelfde schering en inslag is. Of prima voldoende is, zal de toekomst uitwijzen.