Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Soms heb je zo’n groep die het heeft. Je hoeft dan maar een flard muziek te horen en hup, liefde op het eerste gehoor. Andere groepen halen je stukje voor beetje binnen, sluipen ongemerkt door je hoofd tot ze hun stekje gevonden hebben. Nog weer andere bands zijn als Nocte Obducta: op de ene manier of de andere, vroeg of laat krijgen ze je wel. Muzikale conquistadores zijn het, en ze hebben alle één ding gemeen: grote klasse.
Getuige daarvan is Nocte Obducta’s nieuwste, Nektar, Teil II: Seen, Flüsse, Tagebücher. De plaat sluit naadloos aan op – hoe ráádt u het toch weer – Nektar, Teil I. Verwacht dus geen plotse stijlbreuken zoals met Schwarzmetall – ein primitives Zwischenspiel het geval was. Wat maakt het ook uit: alles wat deze Duitsers aanraken verandert in goud.
Om tot de kern te komen: waarom is deze nieuwste weer zo subliem? Eerst en vooral is Marcel Va. Traumschänder, leading man van Nocte Obducta, onmiskenbaar een meesterpoëet. De teksten die hij uit zijn pen tovert, behoren tot de mooiste die het genre ooit gezien heeft. Zelfs zonder klank vormen de woorden pure poëzie.
Vervolgens is er natuurlijk de muziek, waarvan het leeuwendeel ook door Marcel geschreven is. En ook hier bewijst Marcel zijn kunnen, door ons omver te blazen met een draaikolk van atmosferen. Verwondering, melancholie, nostalgie, pure agressie, al deze emoties passeren de revue. Bedenk daarbij dat woord en klank perfect samensmelten in een prachtige symbiose, en je kunt je misschien voorstellen waar Nocte Obducta voor staat.
Als kers op de taart zijn deze Duitsers ook nog eens begenadigde muzikanten. Schreeuwlelijk Torsten, der Unhold (de onzalige Torsten) krijst zoals vanouds zijn longen leeg op een manier die maar weinigen hem kunnen nadoen. Hier en daar wordt hij afgewisseld door Marcel, die mondjesmaat een portie heldere zang voor zijn rekening neemt, of door Steffen, die de growls verzorgt. Wat het gitaarwerk betreft: Thomas en Marcel hanteren hun plectrum nog strakker dan gewoonlijk, en Martin bespeelt zijn vier snaren onberispelijk. Verder staat één van de beste blackmetaldrummers aller tijden (zo niet dé beste) in dienst van de groep: Matthias, ook bekend als de man met de stokjes bij Agathodaimon. Wie denkt dat drummers niets meer zijn dan beukmachines, luistert maar even naar Nektar, Teil II. Subtiliteit en drumvellen, nooit geweten dat die twee zó goed konden samengaan.
Natuurlijk concludeert een weldenkende metalfan uit bovenstaande bespreking dat hij de schijf in huis moet halen. Wat u ook kunt doen is bij u thuis een matje uitspreiden richting Germania, en driemaal daags op de blote knietjes een gebedje doen voor de godenzonen van Nocte Obducta. En dat zouden ze nog bijna verdienen ook. Waarom Nocte Obducta niet even beroemd is als Opeth, het is een enigma van formaat. Maar dat is allemaal verleden tijd, want ú gaat daar natuurlijk iets aan veranderen. Hup!
PS: Voor wie niet genoeg kan krijgen van Nocte Obducta, hier is een tip: wacht geduldig op het eerste full album van Torsten’s soloproject – Agrypnie. Het ligt ongeveer in dezelfde lijn, en is alvast veelbelovend voor een eenmansproject.
http://www.kindamuzik.net/recensie/nocte-obducta/nektar-teil-ii-seen-fl-sse-tageb-cher/10240/
Meer Nocte Obducta op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/nocte-obducta
Deel dit artikel: