• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

No Fun At All | Master Celebrations

Weinig nieuws voor echte fans , een fantastische overzicht voor de minder grote fans.
CD, Burning Heart/Epitaph

Tekst: Manuel Aalbers

Publicatiedatum: 01 januari 2003

Master Celebrations is een mooi a-chronologisch overzicht van een decennium van één van de twee beste Zweedse punkrockbands van de jaren negentig (die andere is Millencolin). Master Celebrations is een best of met 24 nummers geselecteerd van NFAAs vier CDs en enkele EP (Vision) plus twee nieuwe tracks, een opnieuw opgenomen cover (‘Alcohol’ van Greeb Gang) en zelfs een A-kantje van een cd-single (‘Stranded’) die gek genoeg, maar binnen de punkrocktraditie vrij gebruikelijk, op geen van de albums staat.

Er vanuit gaande dat de echte fans die vier CDs en waarschijnlijk ook al die EP en CDS al hebben, is er voor hen weinig nieuws. ‘Alcohol’ staat in een andere uitvoering immers al op de spotgoedkope Burning Heart sampler Cheap Shots. Voor hen resten slechts die twee nieuw nummers en die zijn van hooguit gemiddelde kwaliteit ten opzichte van de rest van deze best of, en de kwaliteit daarvan ligt uitermate hoog. Master Celebrations is dan ook een fantastisch overzicht voor de minder grote fans die slechts enkele of geen van de NFAA albums thuis hebben liggen (waaronder ondergetekende).

Minpuntje: helaas ontbreken sterke songs als ‘Suffer Inside’ (Vision EP) en ‘Happy For The First Time’ (No Straight Angles CD), maar dat is natuurlijk slechts gezever van een luisteraar die z’n favorieten niet tegenkomt.

Ander minpuntje (maar eveneens gezever) is het ontbreken van de chronologische volgorde op dit overzicht. En dat terwijl er wel duidelijk een lijn te ontdekken is in het werk van NFAA. De nummers die van Vision (1993) zijn genomen zijn circa twee minuten kort, terwijl twee van de drie tracks die van State Of Flow (2000) zijn genomen de vier minuten halen. In die zeven jaar zijn de nummers niet alleen langer geworden, maar ook strakker geproduceerd en wordt er niet meer geschreeuwd, maar gezongen en zijn de teksten van State Of Flow een stuk introspectiever (‘My Extraordinary Mind’ en ‘Second Best’). Voor de echte fans hebben de lange nummers ‘Celestial Q&A’ en ‘Second Best’ misschien iets te veel van een rockballad of een popsong, maar zover zou ik niet willen gaan. OK, ze zijn minder ruig, maar juist in deze nummers toont Danielsson zich een sterke songwriter en Jansson een sterke tekstschrijver die iets te vertellen heeft.

De lekkerste nummers komen echter van Out of Bounds (1995) met haar oersterke titelsong en Master Celebrator en van The Big Knockover (1997) met ‘Lose Another Friend’ en ‘Catch Me Running Round’. Helaas hebben ook de echte en de minder grote fans een vriend verloren: NFFA is er ruim een jaar geleden mee gestopt.

http://www.kindamuzik.net/recensie/no-fun-at-all/master-celebrations/2189/
Meer No Fun At All op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/no-fun-at-all