Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
De huidige Duitse electronica kent een opvallend aantal muzikale einzelgängers. Ze laten niet na dit beeld in interviews te benadrukken, al is van een pose niet echt sprake. Statics Hanno Leichtmann, B. Fleischmann en ook Christophe Stoll van Nitrada hoeven niet extra prat te gaan op hun kluizenaarsschap, want de stroperige, melancholieke muziek die ze vanuit hun kelders en grauwe appartementen de wereld in sturen spreekt voor zich.
Dé manier om toch derden toe te laten tot deze gesloten werelden is digitale samenwerking. Voor zijn tweede Nitrada-album We Don't Know Why but We Do It nodigde Stoll via internet een groot aantal muzikanten uit om zijn muziek of opzet te versterken of verbuigen. Maar hoe bont het gezelschap ook, ze kunnen gerust ongenoemd blijven. Stoll trekt er het liefst in zijn eentje op uit op deze mysterieus mooie plaat.
Nitrada laat zanger Francesco Cantone het zware doek ophalen met 'The Only Solution'. Cantone vecht murmelend tegen een zee van aanzwellende violen en bewerkte snaren. De behaaglijk rollende breaks van het filmische nachtthema 'Everything Is Not Alright' verlossen de naakte Cantone op een manier zoals nog vaker zal gebeuren op dit album; door slechts een subtiele verandering van kleur en ritme doemt ineens weer een hele andere onontdekte wereld op. We Don't Know Why but We Do It is een schatkist met het deksel op een kier, een kijkdoos waarbinnen uiteenlopende nummers als het Static-achtig walsende titelnummer en de dramatische snarenhectiek en collage van 'No. 4' niet alleen naast elkaar bestaan. Ze rechtvaardigen elkaar ook.
Nitrada neemt je bij de hand en leid je door zijn nachtelijk Hamburg, voorzichtig opgewekt en altijd nieuwsgierig. Slechts één keer trekt hij je een donkere steeg in en wordt de plaat aangenaam naargeestig, in het sterk aan Third Eye Foundation verwante (en daar met de titel aan refererende?) 'Old Love, New Idea'. De oversture drum&bass en het treurige engelengeween drukken een somber stempel op de tweede helft van de plaat. Maar het duurt dan ook al niet lang meer eer de zon op komt. Tijd om terug naar huis te kruipen dus, onder de klanken van slaapliedje 'Start Today'. Het is heerlijk zwerven met Christophe Stoll, die zich een geheel eigen plaats verwerft binnen de Duitse melodieuze electronica; een beweging die echt meer is dan Morr en City Centre Offices alleen.
http://www.kindamuzik.net/recensie/nitrada/we-don-t-know-why-but-we-do-it/5615/
Meer Nitrada op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/nitrada
Deel dit artikel: