Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Een beetje in de kantlijn van Roadburn 2010, tussen het zware geweld van acts als Shining, Yob en Enslaved in, stond Night Horse geprogrammeerd in de Bat Cave. Het kwintet maakte daar wel een sterke indruk met zijn bluesy hardrock. Het zweet droop van de muren en het bier vloeide rijkelijk.
Muzikaal zit Night Horse in hetzelfde straatje als Dirty Sweet en The Parlor Mob, zij het dat ze een hoger "Fuck yeah! Rock 'n' roll!"-gehalte hebben. Dat betekent niet dat ze alleen maar simpel rechtdoor kunnen rammen. Integendeel: het dubbele gitaarwerk van Justin Maranga en Greg Buensuceso is vaak indrukwekkend en de afsluitende soulvolle ballad 'Same Old Blues' is een albumhoogtepunt. Maar het materiaal met een hoog energieniveau sluit duidelijk beter aan bij de natuur van de bandleden. Zij komen dan ook uit het jachtige Los Angeles, waar Dirty Sweet uit het laidback San Diego komt.
Dus knalt Perdition Hymns vooral tijdens wild boogieënde stampers als 'Rollin' On', 'Come Down Halo' en 'Shake These Blues'. Met dank ook aan de als altijd uitstekende productie van Matt Bayles. Eigenlijk zijn deze songs vooral bestemd om live te zien in een niet te grote club, maar ze zijn van een dusdanig hoge kwaliteit dat fans van bijvoorbeeld The Black Crowes, The Datsuns en AC/DC eigenlijk niet om Night Horse heen kunnen.
http://www.kindamuzik.net/recensie/night-horse/perdition-hymns/20809/
Meer Night Horse op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/night-horse
Deel dit artikel: