Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Het lijkt zo vanzelfsprekend om countrymuziek te gaan maken als je in de Amerikaanse cowboyhoedenhoofdstad Nashville woonachtig bent. Als je dan ook nog eens op je drieëntwintigste in korte tijd je baan en vriendin verliest, weet je zeker dat er niets anders op zit dan een akoestische gitaar te kopen en treurige songs aan de rand van je bed te gaan schrijven. Het pad rolt zich zo redelijk vanzelf uit voor de ongelukkige Winston Yellen, alias Night Beds.
Dit overtuigende debuut staat bol van melancholie en eeuwig verdriet, zoals men dat dolgraag ziet in dit onvermurwbare genre van stoere cowboys en snikkende vrouwen. Yellen speelde nog honkbal in de achtertuin van buurman Johnny Cash, zo klinkt het. Er zijn zeker ook frisse referenties op dit debuut waar te nemen die meer passen bij zijn leeftijd. Zo ligt de vergelijking met Ryan Adams voor de hand. Ook onthult de uiterst fragiele en hoge stem van de jonge en gevoelige singer-songwriter de invloeden van Bon Iver en wijlen Jeff Buckley, zonder gelijk door te gaan als een makkelijke kopie. Niet alle liedjes zijn overigens zo heerlijk sloom en zielig. De aanstekelijke single 'Ramona' komt bijna in de buurt van de stadionfolk van Mumford & Sons. Gelukkig is dit een uitzondering.
Je kunt er niet omheen dat er ongelofelijk veel moois staat op het ijzersterke Country Sleep. Zo is er de negende track, 'Was I For You?' waar de zanger schippert tussen vertwijfeling en devotie. In 'Borrowed Time' weet je weer niet of Yellen jankt van vreugde of pure droefenis. De tranen vloeien op onnavolgbare wijze door de muziek heen, op de melodie van een huilende wind en het klinken van lege whiskyflessen. Dronken in het holst van de nacht verlangt hij eenzaam naar zijn meisje. Is het leven niet mooi, denk je dan als luisteraar.
http://www.kindamuzik.net/recensie/night-beds/country-sleep/23707/
Meer Night Beds op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/night-beds
Deel dit artikel: