Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Sinds hun monsterhit 'How You Remind Me' van hun album Silver Side up heeft het Canadese Nickelback geen introductie meer nodig. Vorig jaar is hun vierde cd The Long Hard Road verschenen en 'Feelin' Way Too Damn Good' is de tweede single van dit album.
Allereerst verbaast de keuze van dit nummer mij toch wel flink, want op het album zijn wel sterkere nummers te vinden dan deze wat jengelige niet-rocker-en-niet-ballad. Denk bijvoorbeeld maar eens aan 'Do this Anymore' of 'Believe It or Not'. Maar goed, blijkbaar willen de heren van Nickelback weer een hit scoren.
Zoveel blijkt wel als je de singleversie van 'Feelin' Way Too Damn Good' beluistert: op de albumversie (gelukkig ook terug te vinden op deze single) word je met een enorme gitaarmuur om je oren gemept, maar op de singleversie moet je het maar doen met een hoogst irritant pingelgitaartje. Want stel je eens voor dat er top40-kindertjes schrikken van een elektrische gitaar...
Het is dan ook vast geen toeval dat de tweede track op deze single een akoestische (lees: top40-vriendelijke) versie is van 'Where Do I Hide', wat gewoonlijk ook wel een rocker met ballen is. Maar zelfs in de unplugged-uitvoering blijft dit nummer nog overeind. Het is wel erg jammer dat dit het enige nummer is van de hele akoestische set die Nickelback speelde in de MTV-studio's dat is gebruikt op deze single.
Nu is deze single namelijk wel erg karig met drie versies van het titelnummer (singleversie, albumversie en de videoclip) en één akoestisch nummertje. Beetje zonde van je bij elkaar geschraapte zakcentjes dus.
http://www.kindamuzik.net/recensie/nickelback/feelin-way-too-damn-good/5718/
Meer Nickelback op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/nickelback
Deel dit artikel: