• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Nick Cave | Abattoir Blues / Lyre of Orpheus

Terug op het droge met een mooie dubbelaar.
2 CD, EMI

Tekst: Joris Heemskerk

Publicatiedatum: 29 oktober 2004

De twee gezichten van Cave zijn nu verkrijgbaar in een bijzondere verpakking. Enerzijds de ruige, rock-‘n-roll kant op Abattoir Blues en anderzijds de donkere, introverte zijde op Lyre of Orpheus. Wie teleurgesteld was in de slaapverwekkende, meditatieve trekjes van No More Shall We Part of in het voorspelbare Nocturama krijgt nu een hoop van alles in één keer voor zijn kiezen. Misschien wel teveel, de man is erg produktief geweest.

Abattoir Blues swingt op een extravagante rock-‘n-roll-manier, compleet met gospelkoortjes en stompend drumwerk. Vol energie, levendig en luid schreeuwend van de daken dat de Caveman weer terug is. We zullen het geweten hebben. Cave’s fascinatie/obsessie voor religieuze iconen en bijlange na niet tactisch gebruik van religie en/of mythologie dragen bij aan de donkere sfeer die beide delen siert. De toon van Abattoir Blues lijkt extravagant en zelfs uitbundig, de kretologie in de teksten raken echter de apocalyptische kant van zijn karakter. “The stars have been torn down / the moon is locked away”, zingt hij in ‘Messiah Ward’, in ‘Hiding All Away’ voorspelt hij het begin van een oorlog. Maar Nick, vertel eens wat nieuws. Dat zit er niet in, het is doem en melancholie wat de klok slaat. De bombastische gospelkoortjes die Abattoir Blues doorspekken zijn slechts ter verlichting van het onontkoombare noodlot.

Rust en bekender Cave-werk vinden we op het introspectieve Lyre of Orpheus waarop Cave zich ontpopt als een toegankelijk alternatief op Tom Waits. Het mooie, verstilde ‘Babe, You Turn Me On’ en de meeslepende pianomelodie tijdens ‘Easy Money’ raken zelfs een niet Cave-adept diep in zijn ziel. ‘O Children’ sluit het doemscenario van de dubbelaar schitterend en enigszins positief af door de toekomst van de wereld in de handen van de kinderen te leggen. Positief einde, uit Cave’s mond klinkt het niet geloofwaardig. Het is toch echt zo. Dit dubbelalbum is een mooi vervolg op Cave’s wispelturige carrière die na Nocturama bijna op de bodem van een donkere oceaan lag.

http://www.kindamuzik.net/recensie/nick-cave/abattoir-blues-lyre-of-orpheus/7684/
Meer Nick Cave op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/nick-cave