• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

New Sector Movement | Turn It up

London heen en terug.
CD, Virgin

Tekst: Edward Dekeyser

Publicatiedatum: 24 april 2004

Soms verbaast het Virgin-label. Nu brengen ze het debuutalbum uit van IG Culture, de man die voor een groot deel mee aan de wieg stond van de broken beat. Muziekgewijs denken we aan label People of Main Squeeze. Dansgewijs wordt dit dan de clubavond Co-op. En nu met een album waarin hij een hand uitsteekt naar een ruimer publiek. Maar misschien is het iets te veel in ur face om een crossover te maken naar de doelgroep die Virgin voor ogen heeft. Hoewel de r&b-songs op het album zouden passen op eender welke grote release, genre Dwele. 'Don't Say It' of 'Something'. Gewone, fijntjes gefileerde r&b, met verrassende accentjes voor de fijnproevers. Getuigen ook van IG Culture's verleden als UK hiphopprdoucer bij Dodge City Production.

Dan is er ineens 'Big it Up'. Eén keer horen en nooit vergeten, een fenomenale bolly-raggatrack met female toaster Cecile. Heerlijke stuiterbeats kunnen concurreren met het Missy & Timbaland-team in 'Heat It up', met een bitse Eska. Zij is verantwoordelijk voor meer dan de helft van de vocalen op het album. "She's got soul, that's why she's a winner," zingt ze het zelf mooi. De gastvocalisten komt veel eer toe. 'Never Gonna Happen' is een pesterige diss-song die alleen maar uit West-London kan komen. Pure gebroken robotfunk, onder controle gehouden door de veelvuldig gedubde stem van Eska. Of de zalvende vocal, voorbehouden aan Marcia Escoffery, in 'Code, Speed, Movement'. Een klassiek strijkerskwartet ondersteunt wonderwel de gebroken beats. "You dive into my mind, with all the different frequencies," zingt ze. Exact het zelfde resultaat als 'Digital Age', een hybride zijn naam waardig. Of zou u, door middel van androgyne operette-raps, spaarzame 2-step electro basis, frivole viooltjes en een arsenaal aan blieps en breaks iets kunnen maken dat dansbaar is en tegelijkertijd refereert aan honderd jaar muziek, waarvan er vijftig al gepasseerd zijn en vijftig nog moeten komen?

Neem 'Tryin' Times' of 'Broken': skankin' male vocals van Lain Gray, robotstemmen, lekker vergezochte afro-electro beats en zweterige bassen. Maar wanneer je als luisteraar afstand neemt is het resultaat hetzelfde als de meer organische r&b en soul op het album.
Als de dames dan nog iets meer diepgang uitlokken, wordt het bloedmooi. 'Soon Come' is een prachtig kalmgebroken dub-ballad, met lyrics van Eska waarin het heerlijk wentelen is. Een oefening in all things black. In 'Sho You Right' laat Marcia Escoffery zich verleiden tot een improvisatie die haar naar Bob Marley leidt, alsof zij IG Culture wil opwerpen als een nieuwe voorbeeld voor positieve muziek.
'Tha Fame' is akoestische hiphop soul, een gospelkoor ondersteunt iets dat neigt naar a very British song. Een overduidelijk witte stem. Geen zwarte monoloog dus, maar een universele dialoog in muziek. Slechts op één plaats mogelijk, een plaats waaraan dit hele album uiteindelijk een eerbetoon is: Londen.

http://www.kindamuzik.net/recensie/new-sector-movement/turn-it-up/5776/
Meer New Sector Movement op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/new-sector-movement