• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

New Cool Collective | Trippin'

Glamourboys van de Nederlanse jazz presenteren Nigeriaanse drumvirtuoos Tony Allen.
CD, Dox

Tekst: Atze de Vrieze

Publicatiedatum: 08 september 2005

Saxofonist Benjamin Herman weet ongetwijfeld als geen ander dat je van jazz in Nederland normaal gesproken niet kan leven. Tenzij je alle kaarten op de show zet. En dus trekt hij met zijn New Cool Collective al sinds 1994 heel Europa door, nu eens als big band, dan weer als achtkoppige formatie. Op een luchtige manier, strak in het pak en met veel gevoel voor theater weet New Cool Collective het grote publiek aan te spreken. Daarbij wordt niet alleen geput uit de jazz, maar ook uit genres als latin en klezmer.

Jazz in hapklare brokken dus. Af en toe zelfs wel érg hapklaar, maar als daarmee meer interessante projecten gefinancierd kunnen worden, zien wij geen enkele reden tot klagen. Zo nam New Cool Collective het afgelopen jaar drummer Tony Allen op sleeptouw. Het leverde een bijzonder fraaie tournee door Nederland op, en resulteerde bovendien in een nieuw dubbelalbum: Trippin’.

De Nigeriaan Tony Allen maakte eind jaren zeventig vier albums. Stuk voor stuk fantastisch, maar ze zijn niet eens zijn belangrijkste bijdragen aan de muziekgeschiedenis. Als drummer was hij namelijk vele jaren lang de motor van Fela Kuti’s befaamde Afrika 70-band. Afrobeat van onbetwiste wereldklasse dus, en dat horen we dan ook op het tweede schijfje van Trippin’. In vijf lang uitgesponnen stukken – zoals het hoort – neemt Allen New Cool Collective bij de hand. Met speels gemak soleren de muzikanten om zijn hypnotiserende drums heen. Om Allen de ruimte te geven doen ze dat meer ingehouden dan ze bij New Cool Collective gewoon zijn, en dat werkt uitstekend, met openingsnummer ‘The Trip’ als hoogtepunt.

Op het eerste schijfje, voor het gemak maar even voor het laatst bewaard, horen we het New Cool Collective zoals we dat inmiddels al meer dan tien jaar kennen: aanstekelijk, groots, klaar om iedere menigte aan het dansen te brengen. De zeven tracks zijn min of meer ontstaan tijdens jams op een vakantie in de polder, zo wil althans het verhaal. Het plezier dat de heren bij het opnemen gehad zeggen te hebben spat er in elk geval vanaf.

‘Perry’ is een echte showopener: vol en frontaal. ‘Son of Chacha’ sluit daarbij aan. Vanaf de derde track wordt het langzaam maar zeker spannender: het ritmische ‘Ms. Wilson’ doet in eerste instantie sterk denken aan het recente werk van Jaga Jazzist, om vervolgens over te schakelen op een springerig Afrikaans ritme. ‘Propeller’ grijpt terug op de easytune-soul van Quincy Jones. ‘Bambolé’ en ‘Black Label’ nemen alvast een voorschot op de afrobeat van de tweede cd, waarna ‘Conga Yeye’ met vol showballet afsluit.

Veel mensen zullen de stijl van New Cool Collective te direct en te gelikt vinden. Dat zullen ze dan ook van het eerste schijfje van Trippin' vinden. Maar de tweede schijf zou voor hen wel eens een aangename verrassing kunnen zijn. Een ding is zeker: deze band weet uitstekend wat hij doet, er is er verdraaid goed in.

http://www.kindamuzik.net/recensie/new-cool-collective/trippin/10436/
Meer New Cool Collective op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/new-cool-collective