• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Neil Young & Crazy Horse | Psychedelic Pill

Geen kwaliteitscontrole, maar het goede spul heeft de overhand.
CD, Reprise/Warner

Tekst: Martÿn ter Haar

Publicatiedatum: 21 november 2012

Neil Young & Crazy Horse hadden er zin in dit jaar. Eerst was er Americana waarop ze zich stortten op echte evergreens als 'Oh Susannah' en 'God Save the Queen'. Nu is er Psychedelic Pill, een album zo lang dat het niet eens op één cd past. De openingstrack alleen al duurt bijna een half uur. Typisch Young, een artiest die van onvoorspelbaarheid zijn handelsmerk heeft gemaakt.

Die onvoorspelbaarheid geldt ook voor de kwaliteit van het materiaal. Nu is het bij Young meestal zo dat er van album tot album geen peil op te trekken valt, maar dat de platen op zich wel consistent zijn. Psychedelic Pill blijkt hier een uitzondering op. De plaat is wat betreft de kwaliteit in drie onderdelen te verdelen: er zijn vijf liedjes (met de titeltrack in twee uitvoeringen), drie langere tracks en dan nog die eindeloze opener.

Wat ze allemaal gemeen hebben is dat ze die overheerlijke Crazy Horsesound hebben, met misschien wel de beste buizenversterkergitaartoon ooit. Negatief punt dat ze delen is dat Young in de teksten de nostalgische oude hippie uithangt. Dat vroeger alles beter was wordt dan ook nog gevat in soms wel erg simplistische rijmpjes. Het is dan moeilijk te geloven dat dit dezelfde man is die ook een nummer als 'Crime in the City' heeft geschreven.

Die combinatie pakt het slechtst uit bij de vijf liedjes die relatief veel tekst bevatten. Maar ook verder zijn het middelmatige (het titelnummer) tot ronduit verschrikkelijke ('Born in Ontario') nummers.

Enorm veel beter is het lange nummer 'Driftin' Back'. De titel geeft al aan dat het om een dromerig nummer gaat, een soort ambient rock. Drummer Ralph Molina boem-tsjakt het volledige half uur onverstoorbaar voort, terwijl Young en Frank 'Pancho' Sampedro op hun gitaren eindeloos variëren op dezelfde patronen. De intensiteit golft daarbij op en neer, maar komt nooit boven standje 'chillen op de veranda' uit. Op zich een geslaagd experiment maar niet echt een instant klassieker. Het vreemdst is nog de plek als albumopener; 'Driftin' Back' is toch vooral een typische afsluitende track.

Maar Psychedelic Pill draait toch vooral om de drie middellange tracks 'She's Always Dancing', 'Ramada Inn' en 'Walk Like a Giant'. Dat is driemaal Neil Young & Crazy Horse in bloedvorm. Zeker de laatstgenoemde track met zijn onverwachte sunn 0)))-stijl coda kan zo naast hoogtepunten uit de discografie als 'Cortez the Killer' en 'Like a Hurricane'. Dan neem je die vijf flutliedjes er wel bij. Uiteindelijk duren die allemaal samen toch niet eens zo lang als 'Driftin' Back'.

http://www.kindamuzik.net/recensie/neil-young-crazy-horse/psychedelic-pill/23432/
Meer Neil Young & Crazy Horse op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/neil-young-crazy-horse