Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Muziek wordt niet fysieker dan Nails. Alsof er een pletwals over je heen rijdt, zo klinkt het kwartet uit Los Angeles. Veel anders dan die fysieke impact is er ook niet. De zanger krijst alleen maar, de gitaren zijn zo laag gestemd dat er nauwelijks nog iets van melodie valt te ontdekken en de drummer ramt monotoon door. Tien nummers, zeventien minuten lang gaat dat zo door en na afloop voel je je als een boksbal waarop de gebroeder Klitsjko helemaal zijn losgegaan. Zijn ze toch iets milder geworden, want voorganger Unsilent Death duurde veertien minuten.
Dat betekent overigens niet dat Nails constant op volle snelheid aan het doorraggen is. De band is juist op zijn dodelijkst als ze een loodzware groove of breakdown inzetten. Om de boksmetafoor door te zetten: dat is die enorme dodelijke opstoot na het snelle prikwerk.
Waarom je naar zoiets zou luisteren? Omdat muziek dus niet veel fysieker wordt. Nadenken is onmogelijk, wat het rustgevend maakt zoals sporten tot je zwarte vlekken voor je ogen ziet dansen en de geest ontspant; er is alleen nog maar pijn en lichaam. Voordeel: de pure muzikale agressie van Abandon All Life kan je thuis op de bank zittend op je in laten beuken. No sweat. Tell Sell belooft het, Nails maakt het waar. Draai hem kei- en keihard, de buren durven toch niet te klagen bij iemand die zulke muziek draait.
http://www.kindamuzik.net/recensie/nails/abandon-all-life/24014/
Meer Nails op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/nails
Deel dit artikel: