Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Er zijn zo van die albums waarmee ik mijn collega’s van het kantoor kan verjagen. Hoofdschuddend lopen ze dan weg en vragen zich hardop af waaraan ze die marteling hebben verdiend.
Heel soms komt het echter voor dat ze verbaasd vragen: “Bas, wat is dit? Dit klinkt leuk!” En dat was bij Myrakaru het geval. Vreemd eigenlijk, want het betreft hier een Estlands duo dat zich graag bezighoudt met IDM, glitches, knispers, knetters, overspringende cd’s, noem maar op. Toen ben ik ook maar eens wat aandachtiger gaan luisteren, en verrek: Myrakaru blijkt heel toegankelijk bezig! Heel melodieuze, compacte, verstilde liedjes met zacht-springerige ritmes. Denk aan Aphex Twin met een flinke stoot valium achter de kiezen, of een Múm die slaapdronken wat uppers heeft genomen. Heel fijn en mooi, niemand die zich er een buil aan valt.
En toch is dat ook een beetje het probleem. Hoe mooi en rustgevend Tammetoru ook is, eigenlijk glijdt het net wat te makkelijk naar binnen. Geen enkel weerhaakje dat je bij de les houdt, geen dissonantje dat tegenwicht biedt. Myrakaru maakt heel prettige fröbel-elektronica die echter door het gebrek aan spanning uiteindelijk te anoniem geconsumeerd kan worden.
http://www.kindamuzik.net/recensie/myrakaru/tammetoru/7537/
Meer Myrakaru op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/myrakaru
Deel dit artikel: