Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Sinds My Morning Jacket de conceptuele trilogie van ochtend-, middag- en avondplaat heeft voltooid, zwalkt de band zonder gevoel voor richting. Wat ze eerder alleen achter de schermen van die trilogie deden - onder andere door op een fantastische manier hits van Erikah Badu, Berlin of Pet Shop Boys coveren - doen ze nu al enkele jaren in het openbaar. Voorganger Z (2005) was een voorzichtige aanzet daartoe, op Evil Urges mixen Jim James en zijn mannen zonder blikken of blozen allerlei stijlen door elkaar.
Op het nieuwe album wordt veel duidelijk. Zo intens als het was op het alom bejubelde The Tennessee Fire (1999) klinkt My Morning Jacket al jaren niet meer. Dat is op dit moment verleden tijd. Zo nu en dan komen de weergaloze gitaarsolo's van It Still Moves (2003) nog een beetje bovendrijven, maar de sound van Neil Young heeft op Evil Urges definitief plaats moeten maken voor veel gladde en soulvolle pop; muziek zoals blanke en zwarte muzikanten die maakten in de jaren zeventig.
De opener, het titelnummer 'Evil Urges', zet meteen de toon. James is uiterst zoetgevooisd, bijna over de top, maar muzikaal ligt het nog redelijk in de hoek van My Morning Jacket. Want het kan nog erger, bijvoorbeeld in het 'Highly Suspicious', waarbij de band zich van zijn meest troosteloze kant laat horen. Gelukkig weten ze zich op verschillende momenten te herpakken, met uitschieters als 'Librarian', 'Look at You' en het sterk op country uit de jaren zeventig gestoelde 'Sec Walkin'. Maar dat zijn de nummers die het dichtst bij het oude My Morning Jacket liggen. En dat oude jasje zit nog altijd het fijnst.
http://www.kindamuzik.net/recensie/my-morning-jacket/evil-urges/17151/
Meer My Morning Jacket op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/my-morning-jacket
Deel dit artikel: