Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
My Architects maakt, volgens de website van de band, heroically understated songs for lonely twilight hours that you can also whistle while you work. De vijf jongemannen uit Warrington, Engeland weten het mooi te verwoorden. Dit statement is echter niet juist. Want tijdens de Arbeidsvitaminen van 3fm zal Grand Designs niet snel gedraaid worden. Tijdens de schemeruren doet het debuutalbum van My Architects het ook niet meer dan redelijk.
Warrington ligt tussen Liverpool en Manchester in en daar maken de bandleden dankbaar gebruik van. De groep refereert met een zo nu en dan donkere toon aan Echo & the Bunnymen uit de eerstgenoemde stad, terwijl ‘Airborne’ veel weg heeft van ‘Waterfall’ van Manchesters The Stone Roses. De stem van zanger Aid Burrows reikt echter verder dan Noord-West-Engeland. Zijn stem lijkt in al zijn dreinerigheid nog het meest op die van Kasper Eistrup, frontman van de Deense band Kashmir.
De zang is dan ook de voornaamste reden waarom My Architects met dit debuut niet hoger scoort dan ‘redelijk’. Aan producent James Sanger heeft het niet gelegen: hij laat de plaat strak en helder klinken, zoals hij dat ook voor albums van U2 en Keane deed.
De nummers op Grand Designs zijn echter niet pakkend genoeg om aan te zetten tot fluiten, al dan niet tijdens het werk. Dat hoeft ook niet, als het album de luisteraar dan maar vergezelt in de eenzame uurtjes. Maar met de te brave en uitgesponnen vocalen van Burrows wordt het niet duister en sfeervol genoeg. Zodoende hangt Grand Designs van My Architects een beetje nutteloos tussen de dagdelen in.
http://www.kindamuzik.net/recensie/my-architects/grand-designs/14666/
Meer My Architects op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/my-architects
Deel dit artikel: