Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Zoals de naam al doet vermoeden bestaat Murder by Death uit niet al te vrolijke jongens. De band uit Bloomington zingt voornamelijk over dood, de duivel en zombies. Dat doen ze met gothische americanaklanken op de achtergrond, die evenzo theatraal als trashy klinken. Alsof een cowpunkband zich op een kunstacademie heeft geformeerd.
In Bocca al Lupo is alweer hun derde album sinds het debuut uit 2002, maar het eerste dat in de Benelux wordt uitgebracht. Blikvanger is zanger Adam Turla die in de hoek van Tom Waits en Nick Cave te plaatsen valt: donker, dramatisch en confronterend.
Toch is het de cello van Sarah Balliet die de band zijn unieke geluid geeft. Met haar strijkstok brengt ze een diepere laag aan waar een meeslepende, dan wel macabere werking van uitgaat.
Murder by Death wil onmiskenbaar onheilspellend klinken als 16 Horsepower in zijn beste dagen, maar slaagt daar slechts ten dele in. De composities herbergen weinig verrassing en de arrangementen missen diversiteit - een manco wat door de vlakke productie verstevigd wordt.
Over de gehele lengte overtuigt de plaat dan ook niet. Toch weet de band te intrigeren en kan je op je klompen aanvoelen dat Murder by Death op het podium pas zijn ware aard kan tonen.
Een nummer als ‘Sometimes the Line Walks You’ zal dan zijn ware kracht tonen en ‘Raw Deal’ werkelijk weten te ontroeren. Nu is het allemaal nog te afstandelijk.
http://www.kindamuzik.net/recensie/muder-by-death/in-bocca-al-lupo/15223/
Meer Muder by Death op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/muder-by-death
Deel dit artikel: