• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Movietone | Movietone / The Sand And The Stars

Intieme popliedjes die de tijd doorstaan.
CD, Geographic/Domino

Tekst: Gerard de Jong

Publicatiedatum: 01 december 2003

De muziekscène die begin jaren ’90 in het Engelse Bristol ontstond heeft tot op de dag van vandaag een goede naam. Dat is vooral te danken aan de natuurlijke wijze waarop er in die grauwe stad een klimaat werd geschapen waarbinnen iedereen die muziek wilde maken elkaar kon ontmoeten. Veel geld ging er niet in om, de kleine labels draaiden op vrijwilligers - niet zelden de muzikanten zelf. Die sfeer leidde tot het ontstaan van bands die een heel eigen geluid ontwikkelden. Flying Saucer Attack, Crescent, Third Eye Foundation; ze deelden elkanders bandleden, en stonden aan de basis van weer andere bands om een nieuw geluid naar buiten te brengen.
Toen Flying Saucer Attack in 1995 met Further haar hoogtepunt bereikte, startte bandlid Rachel Brook met enkele vrienden de groep Movietone. Anders dan muur van gitaar en feedback van Flying Saucer Attack stond Movietone’s gelijknamige debuut vol met psychedelische rock, intieme popliedjes en flirts met jazz. Acht jaar na het verschijnen van Movietone (op het kleine Planet-label uit Bristol) wordt het album nu door Domino opnieuw uitgebracht, samen met Movietone’s nieuwe, vierde album The Sand and the Stars.

Ook zonder nieuw album zou de heruitgave van Movietone geheel gerechtvaardigd zijn. Acht jaar na dato klinkt de plaat nog even fris en tijdloos. Rachel Brook brengt zoveel verschillende invloeden en stijlen samen tot één coherent geluid. Duidelijk is de invloed van The Velvet Underground en Spacemen 3; opener ‘Chance is Her Opera’ is zo’n heerlijk loom rocknummer. De fluwelen stem van zangeres Kate Wright – soms zingend, vaak murmelend of fluisterend – past ook goed bij het ouderwets klinkende rockgeluid. Maar echt mooi wordt het pas in de rustige nummers, met alleen gitaar, bas of piano. Met haar breekbare stem en poëtische teksten geeft Wright richting en betekenis aan de muziek (‘Darkness Blue Glow’, ‘Mono Valley’). Nooit eerder hoorde ik zo’n ontroerende opsomming van getallen als in ‘Late July’, waarmee ze de plaat half pratend, half zingend naar een verstild hoogtepunt tilt. Op Movietone leeft dit rustieke geluid vreedzaam naast de kakofonische geluidserupties en jazz-orgies, die klinken als een van feedback ontdane Flying Saucer Attack.

Acht jaar na het debuut is nu Movietone’s vierde album verschenen. De band heeft in die tijd duidelijk gekozen voor een meer ingetogen en verzorgd geluid. Niet voor niets werd een deel van de nieuwe plaat opgenomen op een strand langs de Engelse Zuidkust; de rollende golven en zeemeeuwen keren meer dan eens terug. Ook met haar voeten in het zand klinkt Wright’s stem nog exact zo onvast en fragiel als op Movietone, maar is ze meer één met de muziek. The Sand and the Stars staat vol nummers die qua mysterie en droompop hinten naar Mazzy Star (‘The Sand and the Stars’, ‘In Mexico’) en een diepe sonische intimiteit in zich dragen. Daarnaast verweeft Movietone op subtiele wijze country- en folkinvloeden in haar muziek, en komt ook de cello er vaak aan te pas.

Met gevoel voor detail en de ingetogen orkestratie is The Sand and the Stars een meer dan waardige opvolger van het uniforme Blossomed Filled Streets. Het geluid van The Sand and the Stars was op Movietone al aanwezig, zij het incidenteel en ongepolijst. Het maakt de heruitgave van dit voorheen zo moeilijk verkrijgbare album waardevol. Duidelijk wordt uit welke ruwe aarde het innemende karakter van Movietone ontstaan is. Maar misschien wel belangrijker is dat bewezen wordt dat Movietone de tijd met glans doorstaan heeft en nog net zo betoverend klinkt als in 1995.

http://www.kindamuzik.net/recensie/movietone/movietone-the-sand-and-the-stars/4701/
Meer Movietone op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/movietone