http://www.kindamuzik.net
ernaast
Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Mount Moriah | Miracle Temple
Countryblues anno nu houdt niet op bij Alabama Shakes.
CD, Merge/Konkurrent
Tekst: Maurice Dielemans
Publicatiedatum: 03 maart 2013
Countryblues anno nu houdt beslist niet op bij de Alabama Shakes of The Black Keys. Jongens en meisjes die dieper het zuiden van de VS induiken, raken vroeg of laat betoverd door de helende stem van Heather McEntire en de melodieuze gitaarpartijen van Jenks Miller. De schoolvrienden van Mount Moriah hypnotiseren je, precies zoals een fakir een cobra uit een mandje laat kruipen.
De zang is lief en even onschuldig als een vlieg in een potje. Toch gaat het er op Miracle Temple vaak ook wild aan toe. McEntires vocalen doen ergens denken aan de betreurde Sandy Denny. Ze zingt als een Dolly Partonversie van Janis Joplin over pillen, wijn en whisky.
De voorvrouw schetst zo het treurige beeld van een hopeloos verloren meisje, dat op de rand van haar bed staart naar een smerige vloer bezaaid met lege flessen. Al gelijk in opener 'Younger Days' smacht ze als een oude vrijster naar de liefde. "August is over so when are you coming back?", smeekt ze.
Op de opvolger van het titelloze debuut uit 2011 laat Mount Moriah de vertrouwde en verleidelijke sound in compacte vorm horen. Folk, blues, gospel en country komen samen op het kruispunt waar Robert Johnson zijn ongelukkige ziel verpatste. Als je McEntire eenmaal hoort zingen: "Gimme scars so dark, I will have no choice but to remember", dan weet je zeker dat dit een imponerende wederopstanding van het Amerikaanse zuiden is.
http://www.kindamuzik.net/recensie/mount-moriah/miracle-temple/23762/
Meer Mount Moriah op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/mount-moriah
Deel dit artikel: