Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Als je houdt van degelijke seventies rock dan kun je de nieuwe Mother Superior ongehoord aanschaffen. Het trio smeert op Sin hardrock en bluesrock met een drupje funk. Zoals we dat al eerder hoorden bij ZZ Top, Thin Lizzy en bijvoorbeeld Jimi Hendirix in zijn Band Of Gypsies-periode.
De band die eind jaren tachtig werd opgericht, debuteerde in 1996 met The Heavy Soul Experience of Mother Superior. Al snel volgde Kaleidoscope (1997), het door Henry Rollins geproduceerde Deep (1998) en in 2001 Mother Superior. Nadat Mother Superior de afgelopen zomer als de Rollins Band de wereld rondreisde en op het Black Flag tribute-album Rise Above zangers als Iggy Pop, Lemmy en Nick Oliveri begeleidde, was het tijd voor hun vijfde eigen album.
De synthese van de verschillende stromingen in de hardrock uit de late jaren ’60 en de jaren ’70 wordt gekenmerkt door warmte en emotie. Wayne Kramer, die Sin uitbracht op zijn MuscleTone Records, omschrijft het als Heavy Soul. Deze blik naar het verleden maakt van de muziek Mother Superior geen nostalgisch tripje. Er wordt niet gekopieerd, maar een knipoog wordt hier en daar wel gegeven. Bijvoorbeeld naar David Bowie (Ziggy Stardust) in ‘Talk To The Future’. Of naar de Stones (Exile On Mainstreet) in ‘Jaded Little Princess’. Er is genoeg te horen en te ontdekken zonder dat de band zijn eigenheid verliest. Minpuntje van de band is de zwakke stem van Jim Wilson. Hij is vrij monotoon en heeft niet echt veel kracht.
Mother Superior heeft het songwriting goed in de vingers. Als ze nu nog een ijzersterke zanger zouden hebben, was het plaatje compleet.
Mother Superior zal dit voorjaar door Europa touren als voorprogramma van Kramer.
http://www.kindamuzik.net/recensie/mother-superior/sin/2545/
Meer Mother Superior op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/mother-superior
Deel dit artikel: