Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Zoals eigenlijk alles op het spannende label Honest Jons, is ook nieuw werk van het Moritz von Oswald Trio, Fetch, een zware kluif. Temidden van de aldaar uitgebrachte stroom aan Oost-Afrikaanse volksmuziek uit de jaren dertig, geeft het modernistische jazztechno-concept van de band je muzikale referentiekader een duwtje. Fetch is losse muziek, los geluid haast, zonder vaste grond onder de voeten, en is - zoals het Moritz von Oswald altijd al betaamde - vrij van omlijnde melodieën.
In ouder materiaal van de Duitse dubtechno-pionier (als Maurizio en - samen met Mark Ernestus - als Basic Channel) uit vrijheid zich hoofdzakelijk in het verkennen van een afgemeten blokje klank, beperkt in tijdsduur en klankkleur, maar verder zonder restricties. Aanvankelijk ligt het blokje ingebed in een stuwende druk van technoritmes en daarbinnen repeteert het zich een weg in de rondte. Later, met de intrede van Rhythm & Sound (eveneens met Mark Ernestus), maakt de controle steeds meer plaats voor een ontspannen klank. Vanaf de eeuwwisseling duwt Von Oswalds beat niet meer, maar duikelt hij binnen, met fantastische dub tot gevolg.
In het licht van overzichtelijke, afgemeten paletten waarin vrij gespeeld en gecombineerd wordt, is de weg die het trio toen insloeg een logische. Weerbarstige patronen spelen als vanouds rond een bedje van beats. Het stelselmatig verkennen van het rooster van ritmes en dit vervolgens onder de knie krijgen, voert ook op Fetch de boventoon, zij het meer op een open, arbitraire manier dan voorheen. Niet de klankbollen ontwikkelen door, maar de gehele bovenlaag verandert van vorm en krijgt daar ruim de tijd voor in uitgesponnen, opgengevouwen nummers. Ritmes domineren timbre en het uitgebreide domineert het compacte. Daardoor is het, ondanks de muzikale soberheid, moeilijk om overzicht te krijgen.
Omdat op Fetch, meer nog dan op zijn voorgangers, de gebruikelijke grenzen van ontwikkeling in de muziek vervagen, is het geen eenvoudige kost. Afgezien van 'Club' - iets rechtlijniger, maar evengoed lastig - is de plaat losjes en toch spaarzaam, speels maar bedachtzaam, en dit kan tot enig ongeduld leiden. Dit fragiele pakketje zweeft ergens in een vlakte tussen techno, jazz en geluidskunst, vol kwaliteit, maar het is zeker niet zonder meer bereid om direct omarmd te worden.
http://www.kindamuzik.net/recensie/moritz-von-oswald-trio/fetch/23083/
Meer Moritz von Oswald Trio op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/moritz-von-oswald-trio
Deel dit artikel: