Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
De heren Moonsorrow nemen de tijd. Het duurt ruim zes minuten voor Ville Sorvali het op een krijsen zet. Tot die tijd hebben we het moeten doen met knapperende vuren, mysterieuze keyboardsferen en zachtjes roffelende drums. Sfeervol, maar ook met een vrij hoog Clannad-gehalte.
Aan het einde van de ruim dertig minuten die ‘Jäästä Syntynyt/Varjojen Virta (Born of Ice/Stream of Shadows)’ in beslag neemt is het vergeven en vergeten. Want wat Moonsorrow op V: Hävitetty neerzet is van uitzonderlijke klasse.
Er zijn veel post-(black)metalbands die gaan voor lange epische stukken, maar een track van 30:10 en één van 26:19 is wel heel hoog ingezet. Zeker omdat veel bands falen in hun epische opzet en langdradige of juist fragmentarische stukken afleveren. Beide problemen omzeilt Moonsorrow met schijnbaar kinderlijk gemak op deze plaat. Zowel ‘Jäästä Syntynyt/Varjojen Virta’ als ‘Tuleen Ajettu Maa (A Land Driven into the Fire)’ zijn vloeiend opgebouwde composities die over hun hele speelduur boeien.
Waar de basis van V: Hävittety ligt in de bekende Isis/Neurosis-akkoorden, daar zit de meerwaarde hem in de folkelementen. De akoestische gitaren, accordeon, mondharp en samenzang vormen deze keer namelijk eens geen potsierlijk vreemd element dat met grof geweld in de metal is geramd, maar geven de muziek een extra melodieuze laag.
Een project met zulke hoge ambities als V: Hävitetty dat zo geslaagd uitpakt is sinds Queensrÿches Operation: Mindcrime niet meer voorgekomen.
http://www.kindamuzik.net/recensie/moonsorrow/v-h-vitetty/15192/
Meer Moonsorrow op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/moonsorrow
Deel dit artikel: