Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
You’d Prefer An Astronaut van Hum was in 1995 hét album waarvan m’n hoofd van vol was. De heldere gitaarlaag lag zeemzoet in het oor en was vakkundig voorzien van een bovenal melodieuze stem. Tijdens het beluisteren van Ferro steekt dit gevoel bij momenten opnieuw de kop op. Gedurende de twintig minuten die deze EP van het Zwitserse Monochrome duurt, wordt er geboetseerd met pop en catchy gitaarriffs. De combinatie van de popgerichte vrouwenstem en de nasale mannenstem klinkt aangenaam en dit wordt doorspekt met lange, heldere gitaarhalen. De mannenstem heeft echter nog een tweede gezicht. Dan klinkt ze meer schreeuwerig, zoals je jaren geleden gewoon was van bands die op labels zoals Dischord zetelden. Monochrome smelt deze elementen perfect samen en zorgt er op die manier voor dat Ferro fris en haast vrolijk klinkt.
Afwisseling is alom aanwezig en dat doet het plaatje goed. Zelfs de twee instrumentale nummers doen geen afbreuk aan het geheel. ‘Fällt’ heeft raakpunten met het spectrum van Sunny Day Real Estate en ‘Flimmern’ draagt op een bepaalde manier de ziel van Hazel in zich. En het feit dat de het Duitse accent van mannenstem je soms aan Falco doet denken neem je er graag bij. Conclusie? De originaliteit druipt er misschien niet meteen van af maar de verpakking is allesbehalve muf.
http://www.kindamuzik.net/recensie/monochrome/ferro/3526/
Meer Monochrome op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/monochrome
Deel dit artikel: