Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Het leven is kort? Niet als je de nieuwe plaat van Mondo opzet. Opener 'Slowstar' duurt bijna acht minuten en is bovendien instrumentaal. Geen handige zet van dit Londense post-rock/noise gezelschap, want zo wordt de neiging tot skippen wel erg groot. Gelukkig klinkt 'Against the Numbers' alweer wat meer upbeat en wordt er dan eindelijk wat gezongen. Maar wát er gezongen wordt zit niet bijster knap in elkaar en is van het clichématige nu-metal niveau: "I've been staring for so long, I need to scratch my eyes out". Wat wel knap in elkaar zit, is de muziek. Het vierkoppige Mondo bracht anderhalf jaar door in hun eigen kelder om Before the Fall op te nemen en het resultaat is muzikaal gezien verbluffend, maar het gebrek aan zonlicht heeft de band niet veel goeds gedaan. Nummers als 'Avoid the Void' en 'Las Luces' duren veel te lang en zijn zo dramatisch droevig dat het een ware hel wordt om te blijven luisteren. De fluisterachtige zang van Jason Temple maakt het er ook niet makkelijker op. Op 'Any Time Now' gaat de beuk er in en trekt Temple (eindelijk) z'n strot eens behoorlijk open. Toch jammer dat de luisteraar zich eerst door de ellenlange intro en de veel te lange noise-bruggen heen moet worstelen. Een leuk en compact nummer is 'Something Else'. Inderdaad iets anders vergeleken met de rest van de plaat, want dit nummer is het op één na kortste nummer (het kortste is wederom een instrumentaal stukje interessantdoenerij). Mondo had binnen dertig minuten klaar kunnen zijn met Before the Fall, maar verpest het door veel te lang bezig te zijn met eindeloos en totaal nutteloos gepiel op gitaartjes.
http://www.kindamuzik.net/recensie/mondo/before-the-fall/7103/
Meer Mondo op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/mondo
Deel dit artikel: