• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Mondo Leone | Nieuwe Liedjes

Verwondering ontbreekt in nieuwe liedjes van Leon Giesen.
CD, V2

Tekst: Atze de Vrieze

Publicatiedatum: 01 juni 2006

Soms kan een mens van kleine dingen genieten. Maar dan ook echt heel kleine dingen. Een autoritje met je zoontje, het pellen van een ei, het koken van ravioli volgens traditioneel recept. Maar hoe vertel je dat andere mensen, zonder dat je saai of belachelijk klinkt? Zanger Leon Giesen – ooit bassist bij Toontje Lager en later documentairemaker – heeft er zijn levenswerk van gemaakt. Met zijn theatershow Mondo Leone oogst hij de afgelopen twee jaar veel waardering. Vakbroeder Spinvis zei onlangs in een interview: “Als je het in Nieuwegein niet kunt, kun je het nergens”. Giesen zou die stelling absoluut onderschrijven. Grote verlangens kunnen het eenvoudige geluk bijna alleen maar in de weg zitten.

Spinvis en Mondo Leone kiezen regelmatig hetzelfde vertrekpunt, maar het eindresultaat is heel anders. Waar Spinvis de oorspronkelijke betekenis normaal gesproken als een soort klokhuis uit zijn liedjes verwijdert, moet Mondo Leone het hebben van zijn kampvuurachtige toegankelijkheid, zijn gezellige praatzang en zijn charmante glimlach. Zijn begrijpelijke liedjes hebben een aangenaam prikkelende zelfspot. In het theater krijgen de liedjes meerwaarde door de treffende begeleidende filmpjes. Die filmpjes waren op zijn vorige cd op een dvd bijgevoegd, bij zijn nieuwe album Nieuwe Liedjes ontbreken ze jammer genoeg.

Het is een van de redenen dat die Nieuwe Liedjes een beetje tegenvallen. Wat Mondo Leone tot een succes heeft gemaakt, is de verwondering die Giesen in zijn liedjes en vooral in zijn filmpjes stopt. Juist zijn beelden laten het publiek op een verrassende manier kijken naar gewone dingen. Een dansend meisje op straat, de jongetje in een zwembad. Die verwondering is er minder op Nieuwe Liedjes, al zijn ze nog zo persoonlijk. Veel liedjes blijven hangen in een kabbelende eenvoud. Nummers als ‘Zinloze Liefde’ (over de liefdeloosheid in de hedendaagse maatschappij) en ‘Manhattan Blauw’ (over de aanslagen van 11 september) observeren niets dat we zelf niet al eerder hadden gezien. Met liedjes over de dood en ouder worden is Leon Giesen er bovendien een stuk melancholischer op geworden. Het lijkt haast wel alsof de min of meer gelukkige berusting in het leven die Giesen zo charmant maakte, een beetje weg is. Jammer.

http://www.kindamuzik.net/recensie/mondo-leone/nieuwe-liedjes/13031/
Meer Mondo Leone op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/mondo-leone