Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Er zijn van die mensen waar je, ondanks hun goede bedoelingen, een schijthekel aan hebt. Neem nou Bono, u weet wel, de gedoemde opvolger van de paus. Met zijn ‘wereldband’ vertelt hij iedereen dat we vrede moeten stichten, honger moeten uitroeien en meer van die Novib-activiteiten moeten ondersteunen. Hou je bek toch. Blijf jij nou maar in je landhuis, dan zorgen wij wel voor vrede.
Nog zo’n weldoener vinden wij al geruime tijd in de vorm van een bebrilde en kale man uit New York die opereert onder de naam Moby. Hoewel hij in het algemeen leuke singles uitbrengt met vage samples van oude schooljuffen, besloot hij ditmaal zelf alles in te zingen.
Dat horend schoot bijna één van mijn testikels buikwaarts. Plots werd ik bevangen door nare koortsdromen over diezelfde kale man, brilloos en rennend over een podium met een hoogstwaarschijnlijk niet ingeplugde gitaar. Moby is live namelijk heel erg kut, daar hij live niet de dj wil uithangen, maar een hele club muzikanten om zich heen verzamelt. Want live, dat is ook écht live voor hem, zang incluis.
Zonder samples stelt de man echter niet zoveel voor. Hotel helaas ook niet. Single ‘Lift Me Up’ klinkt op het eerste gezicht prima, maar na verloop van tijd gaat het refrein met de hosanna- en cumbaya-achtige tekst flink op de zenuwen werken. Op New Order-cover ‘Temptation’ na, is de plaat verder gevuld met bijna-slaapliedjes met politieke, idealistische of op enig andere manier prekende teksten. Om moe van te worden.
Niets dan kommer en kwel dus? Tja, hier en daar maakt Moby plaats voor zangeres Laura Dawn, maar dan zit er weer geen vaart in de begeleidende muziek. Jammer, erg jammer. Want in tegenstelling tot Bono, heb ik geen schijthekel aan Moby. Ik mag hem wel, die betweterige nerd.
http://www.kindamuzik.net/recensie/moby/hotel/9187/
Meer Moby op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/moby
Deel dit artikel: