• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Mike Patton | Mondo Cane

Patton aan de Italiaanse orkestpop.
CD, Ipecac/Konkurrent

Tekst: Martÿn ter Haar

Publicatiedatum: 06 september 2010

Het moet gezegd worden: de Mike Pattonmoeheid begon een beetje toe te slaan. Album na album deed hij als hoofdrolspeler of als gast zijn gekkebekkentrekding, steeds meer op de routine. Patton zelf zag dat blijkbaar ook, want hij stortte zich op de Faith No Morereünie. Een zomer op de grote festivals weer gewoon echte liedjes zingen en rappen ('Epic'!) heeft hem blijkbaar een frisse blik gegeven, want Mondo Cane is zijn beste plaat in tijden.

Patton heeft een tijd in Italië gewoond en spreekt de taal. Tijdens zijn periode daar ontwikkelde hij een fascinatie voor Italiaanse orkestpop. In samenwerking met de Filarmonica Arturo Toscanini bewerkte hij voor Mondo Cane een aantal klassiekers.

Een kritiekpunt is dat het hier toch vaak materiaal met een hoog smartlappengehalte betreft en Patton is nou niet de zanger die veel emotie in zijn voordracht legt. Hoe vaak hij ook is geprezen als zanger, de echte Italiaanse wanhoopsgalm zoals André Hazes die bijvoorbeeld wel zo mooi beheerste, heeft hij niet in zijn arsenaal. 'Il Cielo in Una Stanza' en 'Quello Que Conta', nummers die te dicht bij het origineel blijven, komen daardoor niet echt uit de verf.

Gelukkig zijn de meeste nummers naar Patton toe gearrangeerd. Dat voorkomt ook dat Mondo Cane een flauwe coverplaat wordt. Patton en medearrangeur Daniele Luppi hebben de nummers nu een nerveus freaky ('Che Notte!', 'Urlo Negro') en dan weer een slepend psychedelische ('Deep Down', '20km al Giorno') draai gegeven. Het komt vaak erg dicht in de buurt van de schizofrene loungepop van het laatste Mr. Bunglealbum California. En laat dat nou net één van Pattons beste werken zijn.

http://www.kindamuzik.net/recensie/mke-patton/mondo-cane/20603/
Meer Mike Patton op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/mke-patton