Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Halverwege opener ‘Can I Start Again Please’ heb ik eigenlijk al helemaal gehad met de zevende plaat van Miracle Mile. De Britse zanger werkt snel op mijn zenuwen. Hij hijgt erg overdreven als zingt, en dan gaat hij ook nog eens over God zingen. Godgloeiende! Maar met licht aanstekelijke popsongs als ‘Paper Planes and Ponytails’ en ‘Baby’s in the House’ is de hoop een beetje terug.
Toch mogen we aannemen dat we aan één Crowded House genoeg hebben. Het grote probleem van Glow zijn de songteksten, die een ongelofelijke blijheidfactor hebben. Op zich valt het nog wel mee met het aantal weesgegroetjes in de vijftien semi-akoestische popsongs, maar van die gemaakte Dinand Woesthoff-dramatiek in de trillende stem van Trevor Jones ga ik geheid nachtmerries krijgen. Volgende!
http://www.kindamuzik.net/recensie/miracle-mile/glow-12051/12051/
Meer Miracle Mile op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/miracle-mile
Deel dit artikel: