Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Die Belgen toch. Na Into Oblivion van Rise And Fall raken ze mijn kaak opnieuw genadeloos met zo’n slinks allesvernietigend projectiel. Dit keer is het een treffer van Minus45Degrees, uit het Genet-kamp. Potnondedju. Van opener ‘sKÖRT’ tot ‘*JEwEl’ weet de band de aandacht vast te houden met breekbare Burnt By The Sun-achtige postcore die - vooral dankzij zanger John – leentjebuur speelt bij A Perfect Circle. Emotioneel hakwerk met stiltes en erupties. Een slimme aanpak maar niet echt origineel. Zo houd je weliswaar de aandacht vast en weet je regelmatig te verrassen maar doe je nog niks nieuws.
U voelt hem al aankomen. Hier is meer aan de hand. Minus45Degrees weet achter al die sonische uitbarstingen steeds weer verschillende pakkende verrassingen en beloftes neer te leggen. Het maakt van Mute een plaat met meer plotwendingen dan een gemiddelde aflevering van Lost (u weet wel, die serie op dat eiland). Helemaal in het straatje van bands als Converge en het inmiddels opgeheven Razor Crusade. Flink tekeergaan met overleg en ratio. En ze lossen alle beloften in. Alleen jammer van het natte drumwerk. Met een droog geluid had dit veel effectiever geklonken. Je mist zo veel teveel drive. Ik zeur, want Mute is een meer dan behoorlijke plaat van een meer dan getalenteerde band.
http://www.kindamuzik.net/recensie/minus45degrees/mute/11934/
Meer Minus45Degrees op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/minus45degrees
Deel dit artikel: