Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Er zijn genoeg platen die pas na een aantal luisterbeurten tot leven komen. De cd The Blacklight Trap van Milton Mapes is er één van. Milton Mapes, vernoemd naar de opa van zanger en gitarist Greg Vanderpool, is een gitaargroep Austin, Texas en heeft in die omgeving al een aardige staat van dienst opgebouwd.
Hoewel ze uit een stad komen waar ruige country nog steeds een belangrijke bron van inkomsten is en de jongens van de band het podium met o.a. Ron Sexsmith, Willie Nelson en The Handsome Family deelden, moet je Milton Mapes zeker niet als countryband zien. Muzikaal voorzien ze in een metersbreed gitaartapijt dat her en der herinneringen oproept aan een ingehouden variant op Neil Youngs Crazy Horse.
De broeierige sfeer op het album zorgt voor een spannende, negen tracks tellende luistertrip. Pakkende liedjes en refreinen gaan volledig naar de haaien in een klotsende zee van indie-rock en alternatieve country. Jammer genoeg is de weinig expressieve zang van Vanderpool niet erg krachtig en bijzonder genoeg om boven water te komen. Alleen al om die reden zit Milton Mapes nog in de lift en drijft de groep vooralsnog mee op de stroom die door andere gitaarbands in gang is gezet.
Liefhebbers van Red House Painters, Willard Grant Conspiracy en American Music Club, die met iets minder genoegen nemen, hebben in ieder geval met Milton Mapes een prima schaduwband voorradig om een straffe herfst door te komen. Toch kan het wel eens een heel seizoen duren voordat je pas echt weet wat er gaande is op hun cd The Blacklight Trap, en daarmee houdt Milton Mapes de gemoederen bezig. De tijd zal het ons, zoals meestal, leren.
http://www.kindamuzik.net/recensie/milton-mapes/the-blacklight-trap/10871/
Meer Milton Mapes op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/milton-mapes
Deel dit artikel: