Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Vroeger, toen ik nog jong en naïef was, was ik een muziekliberaal. Ik geloofde dat als een band maar goed genoeg was, hij vanzelf wel zou doorbreken. Inmiddels weet ik beter. Wij zijn slaven van het grootkapitaal der platenmaatschappijen, die ons voorhouden dat als we de drek die ze ons voorhouden maar consumeren we gelukkig zullen zijn. En ondertussen vermorzelen ze creativiteit en inventiviteit van velen in hun bureaucratische radarwerken. Eén van de slachtoffers van deze muzikale klassenstrijd is de band Milligram.
Postuum verschijnt nu van deze Bostonaren This Is Class War. Een plaat die het beste van Kyuss en Soundgarden combineert en er dan nog punkfurie aan toevoegt. Een plaat die je onderdompelt in een zalig bad van distortion en je tegelijkertijd murw beukt met monsterriffs. Een plaat zwaar als zwart gat, waaruit toch nog licht kan ontsnappen door een zanger die zich kan meten met Chris Cornell. Een wereldplaat van een band die nauwelijks meer dan 10 keer buiten zijn eigen thuisstaat heeft opgetreden.
De originele handgenummerde persing van 300 exemplaren in stoffen hoesje uit begin 2002 lijkt zelfs nog niet uitverkocht te zijn, en dat voor $10 per stuk.. Die versie is dan ook nog te prefereren boven deze heruitgave, omdat Small Stone vanuit de kapitalistische gedachte dat meer ook beter is 12 bonusnummers heeft toegevoegd. ‘My Own Private Altamont’ is daarvan net zo briljant als de titel doet vermoeden, maar op elektronisch thuisgefröbel en de losse drumtracks zitten we niet te wachten.
http://www.kindamuzik.net/recensie/milligram/this-is-class-war/2740/
Meer Milligram op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/milligram
Deel dit artikel: