Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Zet de theepot maar weer op het vuur. The Milk Carton Kids brengen hun debuut uit vol close-harmony folkliedjes. Vergelijkingen met Simon & Garfunkel zijn in de Amerikaanse media al getrokken. Maar waar dat legendarische duo de tranen van de luisteraar moeiteloos wist los te krijgen ('The Only Living Boy in New York'), olijke songs maakte ('Cecilia') of jeuk veroorzaakte met een draak van een hit (we noemen geen namen, maar het was iets met een brug), weten deze Milk Carton Kids op plaat minder te ontroeren, te vermaken of weerzin te wekken (ook dat is wat waard).
Een paar songs op The Ash & Clay stemmen hoopvol voor de toekomst van dit duo, maar The Milk Carton Kids doen een te forse scheut melk in de toch al kortgetrokken thee. Slappe bakken zijn een slaapliedje als 'Snake Eyes' dat te vroeg komt en een liedje als 'The Jewel of June' dat te veel stichtelijke EO-zinnen als 'shine a light on hope' bevat. Zo kabbelt The Ash & Clay pitloos voort. Neemt niet weg dat er hartverwarmend wordt samengezongen door deze Kenneth Pattengale en Joey Ryan en de coupletten soepel aan elkaar worden gesmeden door hun akoestische gitaren.
In sommige songs is de vergelijking met Simon & Garfunkel daadwerkelijk terecht, zoals in het vlottere, spitser en grappiger geschreven 'Honey, Honey' met liedregels als 'honey won't you, honey please, shake your honey, huh?'. Aan het eind van 'Years Gone By' worden de jaren prachtig weemoedig weggespeeld. In het tragische, gedragen slotstuk 'Memphis' komen stad en land er niet goed vanaf: "the one-time home of soul takes our country's final breath". Als The Milk Carton Kids nog wat meer hun best doen om de ogen en oren van hun luisteraar een volle plaat open te houden, kan deze ze vaker horen excelleren.
http://www.kindamuzik.net/recensie/milk-carton-kids/the-ash-clay/23826/
Meer Milk Carton Kids op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/milk-carton-kids
Deel dit artikel: