http://www.kindamuzik.net

ernaast

Onze laatste liverecensie.

Meindert Talma in De Amer.

Onze laatste albumrecensie.

M.I.A. weet wat ze wil.

Ons laatste interview.

Sin Ropas: scheuten en zwarte turf.

Onze laatste video.

Colin Benders: het geluk van de modulaire synthesizer.

Milburn | Well Well Well

Verhoudt Milburn zich tot Arctic Monkeys als Buckler tot bier?
CD, Free Construction/Mercury/Universal

Tekst: Sven Schlijper

Publicatiedatum: 19 november 2006

Milburn uit Sheffield ontstaat twee jaar voordat Alex Turner en zijn vriendjes een bandje beginnen. Zij zien Milburn spelen en besluiten dat rock-‘n-roll zo gek nog niet is. Matt Helders krijgt zelfs drumles van Milburnslagwerker Joe Green en de jonkies mogen als voorprogramma spelen in de plaatselijke rockkroeg The Boardwalk. Inmiddels zijn de rollen omgekeerd en in mei sleurden Arctic Monkeys Milburn mee langs stijf uitverkochte Europese zalen.

Bespeelt Bromheads Jacket de kant van het Arctic Monkeyspubliek die van het ruigere werk houdt; Milburn bedient vooral de meer popgeoriënteerde liefhebbers. Alhoewel: Well Well Well hinkt langs The Clash, The Jam en The Specials een beetje op twee gedachten. Knetterende rock is namelijk wel degelijk present. Wie opgelet heeft, kent de spetterende single ‘Send in the Boys’ al en ook bij ‘Lipstick Licking’ mag een stuiterende London Callingpit verwacht worden. Vuist de lucht in en meebrullen geblazen met een plat Sheffields accent; het zijn de spaarzame punten op dit debuut waarop Milburn zichzelf een stoer rockend smoelwerk aanmeet.

Well Well Well toont echter vooral een braaf Milburn dat vrijblijvende skarock afwisselt met niet al te briljante stadionrockers. De sociorealistische teksten zijn geinig en scherp geobserveerd, maar in Milburns pubpopnummers draaien de versterkers veelal op halve kracht. Hierdoor mist de plaat de panache van The Rifles of Little Man Tate; laat staan van het plaatselijke fenomeen Arctic Monkeys.

Waar Alex Turner nu al op de automatische piloot en met een verwilderde, lege oogopslag zijn concerten afwerkt, ligt er voor Milburn op London Calling een schone taak om Sheffieldse garagerock weer van vuur te voorzien. Blijft die vlammende liveshow uit, dan gaat Milburn op de kracht van Well Well Well alleen de boeken in als de eeuwige tweede, de net-niet band. Dan past Milburn slechts het label: Arctic Monkeys Light.